Opublikuj zdjęcie: figury szachowe | © Steve Buissinne na Pixabay
Spis treści
dobry piątek rano
wiersz autorstwa Christiana Morgensterna, którego wiersze I już w 2012 raz na ten temat miał. Ten wiersz też skłania do refleksji i całkiem dobrze komponuje się z moimi dwoma ostatnimi wpisami na blogu.
dobry piątek rano
Dzisiaj stara osoba chce
umrzeć ponownie do grobu
a nowy będzie od niego
nic, tylko odziedziczyć wolę
po końcowym sukcesie
wnikać głębiej i głębiej.Ty też możesz pomóc w osiągnięciu tego celu
Christiana Morgensterna
z własnym umrzeć i stać się!
zjednoczmy naszą ziemię
oczyśćcie, szlachetniejsze materiały!
pozwól nam, drogie moje życie,
być skrzydłami tęsknoty!
Odtwórz
Gdyby to ode mnie zależało, mógłbym zredukować wszystkie gry do szachów. Odkąd po raz pierwszy zagrałem w latach 1990., gram regularnie i przeważnie przegrywam. Wolę przegrywać, gdy przeciwnik mnie pokonuje i do końca gry nie wiem, gdzie popełniłem błąd.
Od 1997 roku korzystam również z programu szachowego”Niszczarka“, która towarzyszy mi wszędzie. Stefana Meyera-Kahlena opracowała odpowiedniego przeciwnika dla prawie każdego szachisty za pomocą tego programu. Program jest teraz bardzo dojrzały i musiałem kontaktować się z pomocą techniczną może trzy razy i zawsze udawało mi się uzyskać pomoc w ciągu dwóch dni.
Co prawda korzystam tylko z prostych możliwości programu; teraz może zrobić o wiele więcej niż pozwalanie mi przegrywać. W przypadku, gdy powinienem regularnie wygrywać, mam do dyspozycji dalsze opcje.
I tak, po tych wszystkich latach, muszę przyznać, że koszt programu był więcej niż tego wart.
Ale ponieważ to nie zależy tylko ode mnie, podczas naszych wieczorów gier są inne gry, o których często pisałem. Zaletą tego dla mnie jest to, że od czasu do czasu zwiększa szanse na wygraną.
Ale od wczoraj mam w planach inną grę i zawdzięczam to zaimprowizowanej nocy gier. Nowa gra dla mnie nazywa się „Dobble“ i pokazał mi bardzo szybko, że mam obszary mózgu, które prawdopodobnie do tej pory były bardzo nieużywane.
Z 55 kartami i pięcioma wariantami gry zapewnia świetną zabawę nawet ośmiu graczom, a starsi gracze, tacy jak ja, również znajdą mentalne wyzwanie, które prawdopodobnie znają tylko z gry pamięciowej. Każdy, kto jest tam regularnie „okradany” przez małe dzieci, z pewnością wyciągnie tutaj wnioski. Wczoraj wszyscy uczestnicy game night byli pewni, że w przyszłości będziemy mieli do czynienia z tą grą częściej.
Wiedziec to wszystko
Wszyscy jesteśmy, bez jednego wyjątku. Byłoby bardzo korzystne, gdyby było jak najwięcej majsterkowiczów. Tymczasem jestem głęboko przekonany, że tak naprawdę każdemu z nas brakuje majsterkowiczów i cieszę się, gdy spotykam ludzi, którzy w ogóle robią cokolwiek poza bardzo wygodnym ogłoszeniem lepszej wiedzy.
Na przestrzeni lat wielokrotnie spotykałem prawdziwych artystów, którzy poznali lepiej swoją receptę na sukces i którym udało się również szczęśliwie zakończyć swoją chlubną karierę bez jakichkolwiek własnych produktów, nie mówiąc już o wymiernych sukcesach, które własna kariera oprócz wycofania się z życia zawodowego. Do dziś patrzę wstecz na takich ludzi z wielkim podziwem – w moich oczach są to ostateczni mistrzowie życia!
Ale wcale nie podziwiam tych artystów, którzy tak naprawdę zostawiają po sobie tylko gruzy, śmierć i ruinę raz po raz, aż do chwalebnego końca. Niestety, ci artyści są teraz bardzo powszechni i można ich spotkać nawet na najwyższych urzędach politycznych - wydają się być spłukani na takie urzędy.
W moim najbliższym otoczeniu jestem teraz więcej niż zadowolony, kiedy spotykam ludzi, którzy coś robią i od dawna nie patrzyłem na nich, aby zobaczyć, czy robią to lepiej.
Ponieważ zawsze można się kłócić o słowo „lepiej” i trudno dojść do porozumienia. Dlatego uważam, że wiedza i działanie to lepszy wybór. A ponieważ wiedza staje się ogólnie coraz rzadsza, jedyne, co pozostało, to faktycznie robić.
I tak można by dojść do wniosku, że należy po prostu spróbować samego działania, przy czym z czasem to działanie samoistnie się doskonali, a co więcej, może nawet w pewnym momencie prowadzi do wiedzy.
Z drugiej strony wiedza lepiej powinna być zarezerwowana tylko dla prawdziwych artystów wśród nas.
„Poleganie na słowach, które prowadzą cię do prawdy, jest jak poleganie na niekompletnym systemie formalnym, który prowadzi cię do prawdy. System formalny da ci pewne prawdy, ale jak się wkrótce przekonamy, system formalny — bez względu na to, jak potężny — nie może prowadzić do wszystkich prawd”.
Douglas Hofstadter, Gödel, Escher, Bach: wieczny złoty warkocz (1999 [1979]: 252)
