Zdjęcie posta: mała zmiana | © Pixabay
Mario Adorfa sformułował kwintesencję dzisiejszej polityki federalnej w sposób łatwy do zrozumienia już w latach 1980. rzecz, mianowicie, że rzekomy „gówno z pieniędzmi” zwykle nie używa własnych pieniędzy, ale opanował sztukę wykorzystywania cudzych pieniędzy do własnych celów tak „prasowo-efektywnie”, jak to tylko możliwe.
Ponieważ miałem wtedy dobrego kumpla w Café Extrablatt w Monachium początek wieczoru w Monachium nie stanowił problemu dla moich towarzyszy i dla mnie. I tak było całkiem normalne, że z wielką przyjemnością oglądaliśmy regularnie serial „Kir Royal”. Oczywiście w tym czasie odpowiedni napój był częścią normalnego niedzielnego śniadania; i niekoniecznie musiała to być niedziela, a już na pewno nie śniadanie. Jednak na to wszystko zapracowaliśmy każdego dnia od nowa!
Dobre trzydzieści lat później bardzo dobrze pamiętam słowa Mario Adorfa z każdym programem informacyjnym lub spojrzeniem na gazetę. Rząd federalny, a wraz z nim wszystkie rządy stanowe, przesadzają z ofertami dla prawie wszystkich z nas — wydaje się, że nie ma już żadnych ograniczeń.
Tym razem jednak należy pamiętać, że są to wyłącznie nasze własne pieniądze, które w prasie należy jak najbardziej „wsadzić w tyłki”; w zupełnym kontraście do oferty ówczesnego Dyrektora Generalnego HeinrichHaffenloher, który mógłby przynajmniej twierdzić, że sam przyczynił się do tego wydatkowania „fortuny”, ale w każdym razie nie obciążał swoimi wydatkami przyszłych pokoleń.
Niestety całość bardzo dobrze pasuje również do wpisu na blogu, który napisałem w marcu tego roku pod tytułem „codzienna polityka" napisałem. I nie powinniśmy spodziewać się znaczących zmian w polityce w perspektywie krótko- i średnioterminowej, bo dopóki istnieje „system piramid”, mało kto poważnie się temu sprzeciwi. I tak długo, jak większość ludzi może mieć nadzieję, że nie będą musieli sami doświadczyć gorzkiego końca, wybiorą każdego, kto będzie chwalił tę ścieżkę jako jedyną realną alternatywę. Oczywiście rozwiązanie liniowe dla każdego Dziecko bez połysku tej republiki.
Z drugiej strony nie chcę stracić mojej Mony i lubię szukać realnych alternatyw. Zdecydowanie wolałbym, gdybym miał przynajmniej możliwość wyboru między alternatywami!
"Ta planeta ma – a raczej miała – problem, który polegał na tym, że większość ludzi na niej żyjących była nieszczęśliwa przez większość czasu. Zaproponowano wiele rozwiązań tego problemu, ale większość z nich dotyczyła głównie ruchu małych zielonych kartek papieru, co było dziwne, ponieważ ogólnie to nie małe zielone kartki papieru były nieszczęśliwe."
Douglas Adams, Autostopem przez galaktykę (1979)
