Zdjęcie posta: rozmyślająca kobieta | © Pixabay
Dzisiejsze społeczeństwa zachodnie funkcjonują całkiem dobrze, o ile wszyscy przestrzegają tych samych zasad i w razie potrzeby są gotowi wkroczyć w obronę innych. Podrzędną rolę odgrywa to, czy dzieje się to na zasadzie czysto dobrowolnej, czy też kontrolowane przez państwo.
To wzajemne wsparcie między członkami społeczeństwa jest często określane jako zestaw społeczny spajający całe stany, począwszy od rodzin, a skończywszy na społecznościach. Zwłaszcza w przypadku państw ten zestaw socjalny jest podstawą bezpieczeństwa poszczególnych członków i ich bytu.
I podobnie jak w przypadku pieniędzy, obywatele muszą być przekonani, że „system” działa, przynajmniej w zasadzie, i że inne doświadczenia – nawet bardzo osobiste – są wyjątkiem.
Od ubezpieczenia na wypadek bezrobocia po społeczną gospodarkę rynkową, przywódcy państw stworzyli wiele nie tylko po to, by wzmocnić ten zestaw socjalny, ale nawet poszerzyć go o „w pełni kompleksowe ubezpieczenia”.
Niestety, staje się to coraz trudniejsze, niż powinno, zwłaszcza że nasze odpowiednie systemy kontroli i regulacji nie są już w stanie faktycznie zagwarantować tych obietnic.
Jednym z powodów jest to, że wszyscy żyjemy w bardzo mobilnym świecie, a istniejące obecnie systemy są wciąż o wiele za małe, aby mogły obowiązywać wszystkich ich członków. Inną, moim zdaniem znacznie poważniejszą przyczyną jest to, że nawet „aktorzy” w ramach tych systemów kontroli i regulacji coraz mniej się ich trzymają, a nawet manipulują nimi dla dobra siebie i innych.
Wiadomości takich jak dzisiejsze jest ich aż tyle”bardzo bogaty„ i nie tylko ich firmy płacą niewielkie lub żadne podatki, pokazują, jak kruszy się zestaw socjalny w społeczeństwach zachodnich. Również tutaj, w Niemczech, coraz więcej obywateli jest przekonanych, że nasza społeczna gospodarka rynkowa nie działa już prawidłowo — ta różnorodna” Protesty obywateli i wyrazy niezadowolenia w mediach społecznościowych można uznać za oznakę tego i moim zdaniem są one jedynie zwiastunem poważniejszych zmagań dystrybucyjnych, ponieważ większość obywateli już dawno uznała, że pieniądze, ich własne oszczędności i wszelkie inne zasoby nas wszystkich nie zostaną wykorzystane dłużej trwać znacznie dłużej.
Wielu już ratuje się na własnej wyspie (Vereinigtes Königreich) lub w odległych regionach górskich (Szwajcaria) i wierzą, że sami mogą uciec przed „zagładą” – co za błędny wniosek! Zestaw socjalny już dawno wypadł w Wielkiej Brytanii i powoli, ale pewnie rozpadnie się również w Szwajcarii.
Każde społeczeństwo upada, gdy nie może już dłużej zagwarantować zestawu socjalnego między swoimi członkami. Ponieważ wtedy wszyscy nie są już na tym samym wózku, a każdy ma prawo do szczęścia na swój sposób, bez konieczności brania pod uwagę innych – można by również określić produkt końcowy jako anarchię.
Wszyscy dobrze znamy przykłady, dlaczego w naszych społeczeństwach nie dzieje się to już tak dobrze. Przypominam sobie:
- Duże korporacje lub firmy high-tech działają na całym świecie, są zatem aktywne globalnie i nadal trudno je kontrolować nawet z bardzo dużych krajów;
- Nawet rynek kapitałowy nie może być dłużej kontrolowany przez poszczególne państwa;
- Zasada równości, jeden z fundamentów wszystkich demokratycznych społeczeństw, jest coraz bardziej podważana i zastępowana odwieczną zasadą: „Chłopiec siedział u źródła” – solidarność przekształciła się w polityczną bitwę.
Co musimy zmienić?
Nasze struktury państwowe muszą zapewnić, że
- są ważne i mają zastosowanie do wszystkich osób mieszkających na ich obszarze; równe prawa dla wszystkich!
- migracja wiedzy, pieniędzy i ludzi jest regulowana i, jeśli to konieczne, rekompensowana umowami i stowarzyszeniami międzynarodowymi.
Ponadto wszyscy musimy zapewnić, że
- wszyscy członkowie społeczeństwa czują się bezpiecznie i mogą być pewni, że nie zostaną pozostawieni na deszczu bez własnej winy;
- nie będziemy w dalszym ciągu rozpadać się na podgrupy lub nawet małe grupy w ramach tego samego społeczeństwa, ponieważ w ten sposób narażamy na ryzyko nawet ostatnie resztki solidarności między nami; Musimy także zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zapewnić, że system społeczny obowiązujący wszystkich w równym stopniu (prawa i obowiązki) przywróci zestaw socjalny w naszym społeczeństwie.
„Społeczeństwo wielokulturowe jest twarde, szybkie, okrutne i pozbawione solidarności, charakteryzuje się znaczną nierównowagą społeczną i ma zwycięzców z migracji, jak i przegranych z modernizacji; ma tendencję do rozchodzenia się w różnorodność grup i społeczności, tracąc spójność i wiążący charakter swoich wartości”.
Daniela Cohn-Bendita i Thomasa Schmida, Czas (1991, #48)
