prawo imigracyjne

Zdjęcie posta: imigranci | © Ajdin Kamber, Shutterstock

Jean-Jacques Rousseau napisał książkę o edukacji, którą warto przeczytać do dziś w 1762 roku, a mianowicie „Émile ou de l'edukacja“. Przyszły obywatel danego kraju powinien w młodości poznawać różne firmy, aby ostatecznie sam decydować, z jaką firmą zawiera umowę, a następnie jako obywatel tego kraju również wypełniać swoje zobowiązania.

Dlatego od samego początku jest oczywiste, że istnieje również naturalny stosunek umowny między danym państwem a każdym obywatelem, który wykracza poza zwykły stosunek obywatelski, którego muszą przestrzegać obie strony, aby ostatecznie móc utrzymać ten związek, co jest owocne dla obu stron, żywe.

Historia pokazała, że ​​zawsze są firmy, które z własnej inicjatywy rozwiązują stosunek umowny między państwem a obywatelem; Dobrym przykładem mogą tu być reżimy totalitarne, w tym realny socjalizm.

Ale jest też zerwanie umów przez obywateli, co w najlepszym wypadku prowadzi do emigracji zainteresowanych obywateli – obecnie głównie z dyktatur lub krajów islamskich. Postrzegane negatywnie, wchodzą w rodzaj „wewnętrznej migracji” i często tworzą warstwę pogardzanego społecznie, którą dziś określa się mianem społeczeństwa równoległego.

W ten sposób ludzie, którzy nie mogą być szczęśliwi w swoich krajach pochodzenia lub nie mają tam środków do życia, będą nadal próbować osiedlić się w innych społeczeństwach.

Podstawowym wymogiem powinno być, aby potencjalny nowy obywatel był skłonny nie tylko „podpisać” umowę społeczną swojej nowej ojczyzny, ale także ją wypełnić.

Warto też zauważyć, że nasze obecne społeczeństwo, które od dawna nie potrafiło się rozmnażać, jest całkowicie uzależnione od nowych obywateli.

Lubimy twierdzić, że jesteśmy nie tylko „krainą poetów i myślicieli”, ale także społeczeństwem otwartym i high-tech.

Musielibyśmy zamanifestować ten obraz siebie, który oczywiście nie jest całkowicie podzielany przez osoby z zewnątrz, w odpowiednim, a także od dawna spóźnionym prawie imigracyjnym, jak to było w preambule, aby potencjalni imigranci z góry wiedzieli, do jakiego społeczeństwa wchodzą i jaką umowę mają z nimi, uzupełniają inne części populacji.

Ponadto ważne jest również sformułowanie minimalnych wymagań, jakie musi spełnić nowy obywatel, zanim będzie mógł wyemigrować do naszej Unii lub naszego kraju. Oprócz tych minimalnych wymagań należy określić dalsze cele, które nowy obywatel musi osiągnąć w określonym czasie. Sensowne jest tutaj wyraźne wyznaczenie tych celów wszystkim innym ludziom żyjącym w naszym kraju i egzekwowanie ich za pomocą środków inicjowanych przez państwo; Jednym z tych celów może być uczenie się przez całe życie.

Krótko mówiąc, potrzebujemy tożsamości korporacyjnej – modelu, którego każdy może użyć, aby dostosować się i odnaleźć drogę.

Jeśli wkrótce nie stworzymy tego wspólnego modelu, a nawet nie będziemy mogli zgodzić się na ideę europejską lub ideę społeczeństwa otwartego, rozwiną się z nami kolejne równoległe społeczeństwa, które mają tylko jedną wspólną cechę, a mianowicie, że wszystkie są kapie z jednego i tego samego — od dawna przytłoczonego — wiszącego stanu. A to nieuchronnie skończy się wojną domową lub małą wojną; istnieje wiele aktualnych przykładów.