Zdjęcie fabularne: Spotkanie UEF w Warszawie (2012)
„Nie próbowałem… ukrywać mojego przekonania, że Europa byłaby lepszym miejscem i radziłaby sobie lepiej na świecie, gdyby była bardziej zjednoczona, a mniej podzielona. Nie udawałem też, że zjednoczenie jest wolne od ryzyka i proste. Długa i burzliwa historia Europy sprawia, że jej integracja jest dziś nieodłącznie skomplikowana. Ani, pomimo mojej ewidentnej frustracji z powodu wolnego tempa zmian, nigdy nie myślałem, że cel „coraz ściślejszego związku” zostanie szybko osiągnięty”.
Andrzej Duff (2018: 2)
Umierać Unia Europejskich Federalistów (UEF), od momentu powstania w 1946 roku, jest stowarzyszeniem ponadnarodowym z oficjalną siedzibą w Haga. Sekretariat Generalny istnieje jednak od lat Brüssel. Celem UEF jest do dziś i w duchu Program Hertenstein, utworzenie federalnego państwa europejskiego. Do tego czasu dąży do dalszej demokratyzacji i federalizacji Unia Europejska (UE) dnia.
Organami UEF są Kongres, który spotyka się co dwa lata i gromadzi delegatów pododdziałów. Kongres ustala ramy polityczne, mianuje prezydenta i wybiera połowę członków Komitetu Federalnego.
Ta komisja federalna, której druga połowa jest wybierana przez odpowiednie wydziały, koordynuje działania między kongresami, zatwierdza roczny budżet i wybiera zarząd, który jest odpowiedzialny za wykonanie decyzji kongresu i komisji federalnej. Ponadto komisja federalna mianuje skarbnika i (na wniosek zarządu) dobrowolnie sekretarza generalnego, który nadzoruje codzienną pracę.
Innymi organami są Konferencja Reprezentantów Stowarzyszeń, która zbiera się na wniosek Biura lub co najmniej dwóch pododdziałów i obejmuje delegatów z pododdziałów, a także Prezydenta, Sekretarza Generalnego i Skarbnika. Konferencja ta pełni funkcję doradczą dla komitetu federalnego i ustala składki członkowskie.
Do rozwiązywania konfliktów w UEF działa Komitet Arbitrażowy składający się z siedmiu członków wybranych przez Kongres.
Z 23 oddziałami UEF jest nadal proeuropejskim stowarzyszeniem z największą liczbą członków. Największe sekcje UEF to EUROPA-UNION Niemcy (1946), włoski Movimento Federalista Europeo (1943) i Europejski Ruch Federalistyczny Austria (1955). Ponadto istnieją dwie najstarsze sekcje, Nowy Ruch Europejski Szwajcaria (założony w 1934 jako Unia Europejska) i Brytyjska Unia Federalna (1938).
Pozostali członkowie pochodzą z Banatu w Rumunii (1995), Belgii, Bułgarii (2002), Finlandii (2007), Francji, Grecji, Litwy (2012), Luksemburga, Czarnogóry (2011), Polski, Portugalii, Serbii (2009), Słowacji ( 2013), Hiszpanii (2012), Czech, Węgier (2013), Cypru (2004) oraz przez Grupę Europa, koalicję federalistów brukselsko-luksemburskich (1975).
Ich organizacja młodzieżowa to te założone w 1947 r. Młodzi europejscy federaliści (JEF), który jest obecnie reprezentowany przez 32 oddziały własne w wielu krajach europejskich, a mianowicie w Albanii, Armenii, Belgii, Bułgarii, Danii, Niemczech, Finlandii, Francji, Grecji, Włoszech, Kosowie, Chorwacji, Łotwie, Litwie, Macedonii, Malcie , Mołdawia, Czarnogóra, Holandia, Norwegia, Austria, Polska, Portugalia, Szwecja, Szwajcaria, Serbia, Słowacja, Hiszpania, Czechy, Turcja, Węgry i Wielka Brytania.
Dla kompletności chciałbym ponownie zaznaczyć, że UEF tymczasowo podzieliła się na dwa niezależne ruchy w latach 1956-1973. Z tego też powodu JEF na poziomie europejskim podaje rok 1972 jako faktyczną datę założenia, gdyż odbywa się odpowiedni zjazd zjednoczenia młodzieży sMFE z JEF, który do tej pory był związany z EUD i utrzymuje AEF. Więcej na ten temat możesz przeczytać w rozdziale „Rozbieżności i jak je przezwyciężyć” w moim projekcie książkowym Europa jest dla wszystkich! usunąć.
Porównując UEF i JEF, łatwo zauważyć, że organizacja młodzieżowa może teraz tworzyć pododdziały szybciej niż UEF. Nawiasem mówiąc, dla mnie to bardzo pozytywny sygnał i promyk nadziei na naszą przyszłość!
Z jednej strony UEF wynika z historii, a z drugiej ze swej natury jest także jedną z ponad trzydziestu organizacji członkowskich sieci European Movement International (Europejski ruch międzynarodowy – EMI), którego niemiecki pododdział, Ruch Europejski Niemcy, omówię bardziej szczegółowo w późniejszych artykułach.
Dobrze pamiętam przemówienie na imprezie UEF w Barcelonie z członkiem Unii Federalnej, który był aktywny w ruchu od wczesnych lat. Bardzo szybko dochodzimy do tematu „konstytucjonalistów” czy „unionistów”, a on zdobywa punkty ze mną, pytając mnie: „Jaki jest pożytek z najlepszej konstytucji europejskiej dla nas, jeśli tylko niewiele osób będzie się jej później trzymać?”
Lubię też wracać myślami, kiedy nagle znalazłam się przy stole włoskich profesorów z naszego siostrzanego stowarzyszenia z Włoch na imprezie UEF w Brukseli. W trakcie tego uczę się rozumieć, że „debata na temat federalizmu” może być niezwykle ekscytująca, ale także bardzo wyczerpująca.
Bardzo ciekawa jest również impreza UEF w Warszawie, gdzie mam okazję rozmawiać z byłymi ministrami federalnymi z Europejskiego Ruchu Federalistycznego w Austrii.
Moje osobiste doświadczenia z europejskim poziomem naszego stowarzyszenia są wyłącznie pozytywne i moim zdaniem do dziś świadczą o tym, że wszystkie nurty z początków ruchu europejskiego są nadal na pokładzie, czy to wolontariusze, wykształceni obywatele, czy zawodowi networkerzy. Zakres jest nadal bardzo duży, a pula pomysłów jest prawie niewyczerpana; źródło doświadczenia i kompetencji, które moim zdaniem nie jest wykorzystywane w wystarczającym stopniu ani nie ma wystarczającego wpływu na odpowiednie podziały.
Obowiązkowym warunkiem pracy na poziomie stowarzyszenia europejskiego jest przynajmniej znajomość języka angielskiego, jeszcze lepiej przynajmniej jednego innego języka obcego. Ponieważ wielojęzyczność jest jedną z największych zalet Europy i zawsze otwiera przed nią nowe horyzonty. Poza tym jestem głęboko przekonany, że prawie na wszystko jest rozwiązanie, wystarczy, że zaadresujesz problem w odpowiednim języku.
Dla głębszego wglądu w twórczą moc UEF chciałbym polecić "Ventotene Papers". Instytut Studiów Federalnych im. Altiero Spinelli (Ventotene), regularne wydania „Debata federalistycznaCentrum Studiów Federalnych (Turyn), odFederalistów„i”litery europejskie“ Europejskiej Fundacji Luciano Bollis (Pawia) oraz “Prasa federalistyczna“ z Maison de l'Europe et des Europeens (Lyon).
„Dorastałem z przekonaniem, że demokracja nie jest czymś, w co wierzysz ani miejscem, w którym wieszasz kapelusz, ale czymś, co robisz. Ty uczestniczysz. Jeśli przestaniesz to robić, demokracja rozpadnie się i rozpadnie”.
Abbie Hoffman (1993: 296)
Jeśli jesteś teraz trochę bardziej ciekawski, polecam lekturę mojej książki Europa jest dla wszystkich!
Możesz również uzyskać więcej informacji o książce tutaj znaleźć.
