Zdjęcie posta: Demonstracja | © Shutterstock
Kiedy wracam myślami do ruchu pokojowego, myślę o tych ludziach, którzy zorganizowali się już w XIX wieku i konsekwentnie połączyli siły z Europejskimi Federalistami w 19 i Światowymi Federalistami w 1946.
Jej pismo, które do dziś warto przeczytać, umiera Pokój czekaj, który został założony w 1899 roku i był następcą pisma „Die Waffen Nieder!” (1892-1899). Chciałbym wspomnieć w szczególności Hansa Wehberga, który był jej redaktorem w latach 1924-1962 i który nie tylko przyczynił się do zjednoczenia Europy, ale także do europejskich federalistów.
Co znamienne, po drugiej wojnie światowej Friedens-Warte i jej wydawcy celowo zdystansowali się od nowego „ruchu pokojowego”, którego ja sam mogłem doświadczyć jedynie jako rzucający kamieniami i koktajlami Mołotowa i który, zwłaszcza w moim rodzinnym mieście, był charakteryzowała się tym, że była amerykańska, a także w równym stopniu dyskryminowała i zniesławiała żołnierzy niemieckich.
Szczególna agresywność i perfidność członków i sympatyków tego nowego typu „ruchu pokojowego” doprowadziła także wielu żołnierzy do przekonania, że żołnierze NATO są obecnie jedynym prawdziwym ruchem pokojowym w naszym kraju obok federalistów i współobywateli, którzy rzekomo są więc miłująca pokój raczej piąta kolumna systemu sowieckiego.
Do dziś nie wiadomo w Heilbronn ilu żołnierzy Heilbronn, czy to Amerykanów, czy Niemców, straciło życie służąc naszemu krajowi od zakończenia ostatniej wojny, ani ilu z nich padło ofiarą poluzowanych nakrętek kół lub innych paskudnych ataków .
Do dziś jedyną rzeczą, którą upamiętnia się co roku, jest bardzo tragiczny wypadek na Waldheide, w którym w 1985 roku zginęło trzech amerykańskich żołnierzy.
Nie dość, że ten wypadek był od samego początku przesadnie wyolbrzymiony i politycznie wykorzystany przez tzw.
Dobre 30 lat po upadku muru i upadku systemu sowieckiego naprawdę jest najwyższy czas, aby tych trzech zmarłych wreszcie odpoczęło i aby wszyscy żołnierze Heilbronn, którzy oddali życie za pokój, naszą wolność i naszą demokrację, wspólny pomnik.
Byłoby miło, gdyby ten pomnik znalazł swoje miejsce w Hafenmarktturm, a my, Heilbronners, moglibyśmy wspólnie upamiętniać naszych zmarłych bez żadnej polityki partyjnej lub ideologicznych błazenek, w tym oczywiście Amerykanów.
„Jeśli człowiek znajdzie rozwiązanie dla pokoju na świecie, będzie to najbardziej rewolucyjne odwrócenie jego historii, jakie kiedykolwiek znaliśmy”.
George Marshall, Dwuletni raport szefa sztabu armii amerykańskiej (1 września 1945 r.: 111)
