podstawowy dochód

Zdjęcie posta: Banknoty | © Pixabay

Idea bezwarunkowego dochodu podstawowego stała się w ciągu ostatnich kilku lat coraz bardziej popularna i na początku też bardzo mi się to podobało. Ale jeśli coś brzmi zbyt dobrze, aby w ogóle było prawdziwe, powinieneś przyjrzeć się temu bliżej.

Z grubsza wyjaśniono, że każdy obywatel i chyba każda inna osoba mieszkająca w kraju lub Unii Europejskiej powinna mieć dostęp do podstawowego dochodu, którego wysokość nie została jeszcze ustalona i musi być ciągle korygowana, który pochodzi z ogólnego budżetu Republiki Federalnej, innych krajów uczestniczących lub ewentualnie także z budżetu Unii Europejskiej – co dotyczy zwłaszcza krajów, które nigdy nie były w stanie samodzielnie finansować.

Obecnie panuje opinia, że ​​bezwarunkowy dochód podstawowy finansowany jest z dodatkowego opodatkowania towarów i usług oraz z innych podatków nakładanych na tych, którzy w opinii większości mają zdecydowanie za dużo pieniędzy. Jednak zabójczym argumentem jest to, że bezwarunkowy dochód podstawowy ma zastąpić wszystkie inne płatności transferowe ze stanu na rzecz obywateli i innych osób mieszkających w kraju i dlatego może być finansowany.

Nawet jeśli nie jestem ekspertem w sprawach finansowych, mam wątpliwości, jeśli chodzi o finansowanie bezwarunkowego dochodu podstawowego. Z jednej strony uważaliby, że dodatkowe opodatkowanie bogatych może być raczej działaniem jednorazowym, ponieważ stracą oni swoje zasoby finansowe lub nie będą ich już regenerować. A z drugiej strony, państwo raczej nie zrezygnuje dobrowolnie z funkcji sterowania wypłatami transferowymi, tak aby kolejne wypłaty transferowe, takie jak zasiłek na dziecko, dodatek na podróż, dodatek budowlany, dotacje na ochronę klimatu czy jak tam się tam nazywa bezwarunkowy dochód podstawowy – i to już samo w sobie jest przystępnością bezwarunkowego dochodu podstawowego, o którym mowa.

Niezależnie od tego, czy można sfinansować dochód podstawowy, zadaję sobie pytanie o jego efektywność. Myślę, że to dobrze, że państwo, postrzegane pozytywnie, ogranicza swoją funkcję kierowniczą do nas obywateli, ale wierzę raczej, że postrzegane negatywnie, państwo chciałoby dalej rozszerzać swoją funkcję władzy nad obywatelami w jak najlepszym podstawowym zakresie. socjalistyczne zrozumienie i dalej uniemożliwiają samostanowienie, zwłaszcza że wysokość bezwarunkowego dochodu podstawowego będzie decyzją czysto polityczną, która raczej nie będzie oparta na rzeczywistych potrzebach obywateli lub innych osób mieszkających w kraju.

I to jest właśnie podstawowe pytanie o dochód podstawowy, kto na nim faktycznie korzysta?

Najlepsi spośród nas otrzymają dodatkową pomoc finansową, aby mogli prowadzić jeszcze lepsze, samodzielne życie. Jest to prawdopodobnie także nadzieja i powód, dla którego bezwarunkowy dochód podstawowy wydaje się wielu na pierwszy rzut oka tak atrakcyjny; Byłbym też bardzo zadowolony z kilkuset euro więcej miesięcznie, bo mógłbym je potem roztrwonić jak mi się podoba lub zrobić coś zupełnie innego. A fajną rzeczą byłoby to, że dla obywateli takich jak ja, wysokość dochodu podstawowego nie miałaby właściwie żadnego znaczenia egzystencjalnego – a więc po raz pierwszy sytuacja korzystna dla odpowiedzialnych obywateli.

Bezwarunkowy dochód podstawowy ma też same dobre strony dla pracodawców, bo odciąża firmy, a także daje szansę na to, by praca była jeszcze tańsza niż dotychczas, bo każdy pracownik jest wzmocniony dochodem podstawowym i nie jest już koniecznie zależny od odpowiedniego wynagrodzenia za swoje. pracy, a tym samym otwierają się zupełnie nowe pozycje negocjacyjne dla partnerów w negocjacjach zbiorowych. Ale tutaj widzę też tylne drzwi, które socjalistyczni marzyciele pozostawiają otwarte z dochodem podstawowym, a mianowicie, że nie tylko używają tego argumentu do politycznego określenia wysokości dochodu podstawowego, ale w rezultacie także politycznie cementują poziom każdej pensji — i wraz z nim chcą całkowicie znieść funkcję rynkową.

Ale sedno sprawy polega na tym, kto w ogóle nie korzysta z bezwarunkowego dochodu podstawowego? A to najsłabsi we wszystkich społeczeństwach, czyli sami niepełnoletni. Krótko mówiąc, nawet jeśli nie chcemy już tego przyznawać w naszej społecznej gospodarce rynkowej i społeczeństwie przepełnionym projektami pomocowymi, wciąż jest wielu obywateli, którzy nie są samodzielni pieniądze mogą prowadzić interesy i nie osiągać pełnoletności nawet z bezwarunkowym dochodem podstawowym.

Ponieważ jednak bezwarunkowy dochód podstawowy powiększa przepaść między tymi obywatelami, którzy rozwijają się z nim osobiście, a tymi, którzy sami nie mogą z nim nic produktywnego zrobić, w rezultacie cementuje się prekariat, od którego nie ma już żadnej ucieczki.

Chyba że, wbrew rzeczywistej idei bezwarunkowego dochodu podstawowego, państwo przyzna prekariatowi jeszcze pełniejsze i jeszcze pełniejsze płatności transferowe, co ostatecznie doprowadzi do ogólnego rozwoju inflacyjnego, który przytłoczy każde społeczeństwo, a także gospodarkę rynkową i Społeczna gospodarka rynkowa, przynajmniej w perspektywie średnioterminowej, znosi wszystkie swoje zalety, których nie można lekceważyć. Nie chcę teraz spekulować o tym, co będzie potem: realny socjalizm czy drapieżny kapitalizm.

Nawet jeśli zaliczasz się do grona możliwych zdobywców bezwarunkowego dochodu podstawowego, chciałbym zaznaczyć, że nie pomaga to nam wszystkim jako całości, a zwłaszcza tym, którzy faktycznie na naszą pomoc polegają, a my zamiast tego idei budowania dochodu podstawowego, który powinien zwalczać przyczyny niedojrzałości i ubóstwa.

Dlatego zamiast bezwarunkowego dochodu podstawowego apeluję o obowiązkową edukację dla wszystkich i nowe pomysły na to, jak lepiej opiekować się i wspierać opornych na edukację współobywateli i ich dzieci.