Zdjęcie posta: jeden z niemieckich okrętów podwodnych | © Achim Scholty na Pixabay
Minister Obrony Narodowej, Ursula von der Leyen, ma już dość ciągłych bezwarunkowych i nieistotnych narzekań z szeregów Bundeswehry. Dlatego właśnie wyposaża wszystkie niemieckie okręty podwodne w koła, aby dać marynarce wojennej możliwość ćwiczenia taktycznych manewrów wojennych na poligonie wojskowym w Bergen. Charakteryzuje się dużą starannością, dba też o to, by towarzysze z marynarki coraz częściej przebywali na świeżym powietrzu, a ciągłe napieranie okrętów podwodnych byłoby również dobre w walce z narastającą otyłością wojsk.
W uzgodnionym działaniu z Ministrem Transportu Andrzeja Scheuera, a tym samym podejmując i dalej rozwijając ideę Komisji Europejskiej, na wszystkich autostradach federalnych tworzone są obecnie także pasy ślizgowe dla okrętów podwodnych. Powinno to pozwolić m.in. na to, że po raz pierwszy w urodziny Jens Spahn pod lipami w Berlinie może odbyć się parada floty.
Horst Seehofer natychmiast zażądał dwóch z sześciu okrętów podwodnych, aby zabezpieczyć granicę między Bawarią a Austrią. Ponieważ zostali już ochrzczeni, powinni otrzymać pierwszą komunię i przydomki „Horst der Moslemschreck” i „Aleksander Dłuższy” z okazji reelekcji premiera Bawarii na Viktualienmarkt w Monachium.
Rzecznik rządu federalnego Steffen Seibert, jest pełen pochwał dla Ursula von der Leyen, który po raz pierwszy sprawił, że niemiecka flota okrętów podwodnych była nie tylko niezatapialna, ale także całkowicie odporna na przyszłość.
Austriacki rząd natychmiast dostrzegł innowacyjny potencjał tych nowych okrętów podwodnych i zamówił siedem własnych okrętów podwodnych w niemieckim przemyśle. Należy je jednak wyposażyć w opony z bieżnikiem, aby można je było stosować również na najwyższych przełęczach alpejskich.
„Bóg nie potępi duszy biednego wariata. Wie, że moce zła są zbyt wielkie dla słabych umysłów”.
Dwight Frye jako Renfield w Drakuli (1931)
