Kiosk trapezyjski

Zdjęcie główne: kiosk Luise Kümmerle

Ostatnio Joachima Friedla z głosu Heilbronn miłe i moim zdaniem bardzo udane wspomnienie o Kiosk trapezyjski, który po dobrych 80 latach był już oczywiście niepotrzebny i zburzony pod koniec 2019 roku.

In den 1960er- und 1970er-Jahren waren meine Großeltern, Heinrich i Louise Kummerle, operator kiosku od prawie 15 lat, dzięki czemu moja babcia jako „dobra dusza” kiosku pozostała w pozytywnej pamięci wielu odwiedzających Trappensee do dziś. Ale nie tylko ich bywalcy w tamtym czasie, ale przede wszystkim wiele śródmiejskich dzieci, które często grupami przemierzały stary cmentarz, a potem dalej przez Pühlpark po lody za 10 fenigów – nie tylko dla wróbli z świat ptaków, ale również ludzki był zawsze pod opieką.

Nigdy nie zaniedbywano nawet dużego psa pasterskiego, który podobnie jak jego pan otrzymywał regularnie piwo, ale zawsze podawano je w wiadrze z wodą, które było gotowe na takie przypadki.

Umocnieni przez lód, my, dzieci, wróciliśmy do centrum miasta, nie chybiąc, aby przeskoczyć Pfühlbach, aż przynajmniej jedno z dzieci miało mokre stopy. I na wszelki wypadek, gdyby ta przygoda nie wystarczyła, na jego murze wciąż znajdowało się okrążenie Starego Cmentarza, co zapewniło trwałą pamięć przynajmniej jednemu chłopcu i więcej kłopotów niż zwykle dla jego matki.

I, jak to było wówczas w zwyczaju, wszyscy zaangażowani wracali do domu tylko wtedy, gdy robiło się ciemno lub matki wyznaczyły czas na kolację. Trudno sobie dziś wyobrazić, że wszystkie te „przedsięwzięcia” zostały zrealizowane bez zegarów, telefonów, bez planu, nawet bez wiedzy rodziców o miejscu pobytu ich dzieci, a całe wydarzenie zawsze pozostawia się dynamice grupowej poszczególnych dzieci .

Ale cała sprawa sprawiła, że ​​wszystkie te dzieci stały się odpowiedzialnymi obywatelami, z których wszystkie są w stanie stanąć na własnych nogach, a przede wszystkim do dziś same zapewniać rozrywkę i zadowolić się drobiazgami.