światowi federaliści

Dodaj zdjęcie: Ziemia | © Arek Socha na Pixabay

„Stan pokoju wśród ludzi żyjących obok siebie nie jest stanem natury, który jest raczej stanem wojny, czyli, jeśli nie zawsze, wybuchem działań wojennych, to jednak ciągłym ich zagrożeniem. Więc to musi być darowane.”
Immanuel Kant

Od 17 do 23 sierpnia 1947 gromadzą się w Montreux, miasto nad Jeziorem Genewskim, „światowi federaliści” wśród europejskich federalistów wraz z innymi obywatelami świata na dzisiejszy kongres założycielski Światowe ruchy federalistyczne.

Na „Konferencję Światowego Ruchu na rzecz Światowego Rządu Federalnego” przyjeżdża łącznie ponad 300 uczestników z 24 krajów, reprezentujących dobre 51 organizacji oraz inni obserwatorzy kongresu. Większość delegatów (Richard Mayne, John Pinder 1990: 60) pochodzi z Wielkiej Brytanii (73), Francji (65), Stanów Zjednoczonych Ameryki (44) i Holandii (32).

Maks Habicht otworzył kongres, który dopiero od Henryk Usborne a potem później od Jana Larmeroux i wyjaśnia, że intencją światowych federalistów jest, poprzez nieutworzony jeszcze „Światowy Rząd Federalny”, zwołanie wreszcie światowego parlamentu („Parlamentu Ludzi”), w którym podejmowanie decyzji będzie odbywało się większością głosów. Wyraża obawę, że Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), podobnie jak wcześniej Liga Narodów, nie będzie w stanie zapewnić pokoju. Dlatego jako kolejny i pierwszy krok należy stworzyć „Światowy Rząd Federalny”. Swoją inauguracyjną przemowę kończy następującymi słowami:

„Federaliści we wszystkich krajach świata będą starali się wnieść wkład w tę ewolucję polityczną. Jesteśmy tutaj w Montreux, aby koordynować nasze działania i zwiększać ich efektywność”.
Maks Habicht

Zostaje pierwszym przewodniczącym Światowego Ruchu na rzecz Światowego Rządu Federalnego Johna Boyda Orra wybrany. Inni uczestnicy kongresu, którzy są do dziś znani, to: Wiktor Collins, Normana Harta, Charlesa Haywooda, Gordona Langa, Abbe Pierre, Edyta Wola i Monika Wingate. Kongres uchwala „Deklarację z Montreux” w dniu 23 sierpnia 1947 r. i ustanawia własny ruch młodzieżowy, World Student Federalists (Hart i Haywood).

WFM składa się dziś z trzech głównych organów: Kongresu, Rady i Komitetu Wykonawczego. Ma siedzibę w Nowym Jorku. Istnieją również komitety programowe i międzynarodowy sekretariat. Wszystkie podorganizacje Światowych Federalistów są reprezentowane w Kongresie. Odpowiednią liczbę delegatów oblicza się, dzieląc pierwiastek kwadratowy liczby członków przez 100. Kongres wybiera Prezydenta, Radę (w części) i Komitet Wykonawczy na okres do następnego Kongresu.

Rada składa się z 15 członków wybieranych przez Kongres (Radcy wybrani), ponadto każda organizacja członkowska, która ma od 30 do 500 członków, może powołać dwóch Radnych (radnych mianowanych), a Rada ma prawo dokooptować dodatkowych członków (Coopted radnych). Rada spotyka się raz w roku. Rada wybiera również Komitet Wykonawczy.

Światowy Ruch Federalistów jest międzynarodową organizacją pozarządową o statusie konsultacyjnym przy Radzie Gospodarczej i Społecznej ONZ. Poprzez lobbing, WFM stara się zamanifestować demokrację, rządy prawa, federalizm i prawa człowieka jako fundament wyłaniającego się porządku międzynarodowego oraz wpływać na globalne procesy rozwoju poprzez badania i działania oddolne na miejscu. WFM obecnie dąży również do reformy ONZ i dalszego rozwoju prawa międzynarodowego.

Ponadto od 1995 roku WFM koordynuje „Koalicję na rzecz Międzynarodowego Trybunału Karnego”, stowarzyszenie zrzeszające obecnie 2 organizacji pozarządowych w 500 krajach na całym świecie, które we współpracy ze 150 umawiającymi się państwami Statutu Rzymskiego z 121 lipca , 17 był zaangażowany w egzekwowanie Międzynarodowy Trybunał Karny (MTK) (Statut Rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego, często nazywany po prostu „Statutem Rzymskim”, stanowi umowną podstawę MTK). MTK rozpoczął swoją pracę jako stały międzynarodowy sąd karny 1 lipca 2002 r. w Hadze. Jest organizacją międzynarodową w rozumieniu prawa międzynarodowego, ale nie jest częścią ONZ.

Innym celem WFM jest utworzenie „zgromadzenia parlamentarnego” przy ONZ, jako pośredni krok w kierunku przyszłego światowego parlamentu.

Obecnie WFM składa się z ponad 30 organizacji członkowskich, przy czym UEF i JEF są również niezależnymi członkami WFM; Na szczególną wzmiankę zasługuje brytyjska Unia Federalna i włoski MFE.

W ciągu ostatnich dziesięcioleci światowi federaliści nadal wysuwali takie żądania, jak obywatelstwo światowe, światowa agencja rozwoju, która w ciągu 50 lat podniesie wszystkie kraje do standardów europejskich, agencja rozbrojeniowa i światowe siły policyjne, w których młodzi ludzie wykonują wolontariat, standardy .

Wolontariat na poziomie światowych stowarzyszeń jest dla większości błędnym wyobrażeniem, ale jego istnienie i praca w nim są więcej niż uzasadnione, o czym wyraźnie świadczą już osiągnięte sukcesy. Ponieważ ja sam nie miałem jeszcze przyjemności „oddychać powietrzem” na tym poziomie i znam tylko kilka osób tam zaangażowanych, nie mogę wypowiadać się dalej na temat naszego światowego stowarzyszenia.

Pozostaje mi więc tylko wyciągnąć następujący wniosek: z jednej strony wysiłków i poziomów dyskusji nie wystarczy, bo najgorsza grupa dyskusyjna jest i tak lepsza niż nawet najmniejszy konflikt zbrojny. Z drugiej strony, niestrudzona i honorowa harówka setek światowych federalistów przez dziesięciolecia ostatecznie przyniesie pozytywny skutek, ponieważ ich idee i koncepcje powoli, ale pewnie wpłyną do codziennej polityki, tak jak stała kropla ściera kamień.

Jeśli jesteś teraz trochę bardziej ciekawski, polecam lekturę mojej książki Europa jest dla wszystkich!

Możesz również uzyskać więcej informacji o książce tutaj znaleźć.