Zdjęcie posta: Rozsypująca się flaga europejska | © Shutterstock
Przy okazji – czasem bardzo przekonujących – wypowiedzi autorstwa Chrześcijański Mech i Heinrich Kümmerle Na temat rozwoju, uwikłania i samoduszenia się Europy – jako znaczącej siły w polityce światowej – chciałbym podzielić się kilkoma szkicowymi przemyśleniami na temat reorientacji polityki europejskiej, jaką uważam za niezbędną – w połączeniu z uwagą, że galaktyka jednak , nie obchodzi mnie, czy nadal możemy to zrobić!
Ponieważ i tak obecnie nie mamy innego wyboru, powinniśmy sobie jasno powiedzieć – mając na uwadze globalny układ sił, linie konfliktu i oczywiste konflikty – przede wszystkim bez dalszych „odniesień do wartości” – że na szczęście lub przy dużym stopniu prawdopodobieństwem, w odniesieniu między innymi do dziesięcioleci powojennych, zawsze będziemy nadal znajdować się w daleko idącej zbieżności interesów z USA, nawet jeśli niektórzy z nich byli najgorszymi „złoczyńcami”, a z pewnością nie byli aniołami pokoju.
Obejmuje to również fakt, że USA – z zupełnie inną historią, także szczególną historią założycielską, która wciąż wywiera wpływ, z zupełnie inną sytuacją geopolityczną i strukturą władzy – nie postrzegają Europy jako całkowicie niezastąpionego oka. Jednak jesteśmy dla nich niezmiernie ważni, aby zapewne zadali sobie wiele trudu, także w przyszłości, aby z nami współpracować i wiele zrobić w naszym interesie, o ile nie zagraża to ich własnej egzystencji. .. a my może kiedyś sami zrobimy coś istotnego.
Zakłada to jednak – nie tylko ze względu na godność, ale także znaczną zdolność do wypowiadania się – że Europa może wnieść zupełnie inną wagę do geopolitycznie decydujących konfliktów i sprzecznych interesów, tj. skok kwantowy bardziej efektywnej militarnie i bardziej efektywnej militarnie. wydatki. Nie możesz być jednocześnie supermocarstwem handlowym i wojskowym krasnoludem z darmową przepustką, musisz być na czele obu. To pokazuje ostatniego śpiocha - polityczny stan świadomości, który od dawna jest powszechny w Niemczech - najnowsze osiągnięcie w sąsiedztwie.
Taki skok milowy zakłada, że główne kraje Europy, od czasu powstania EWG, mają również najbardziej kulturowy i związany z interesami powojenny paralelizm, tj. Niemcy, Francja, Włochy, Belgia, Holandia i Luksemburg lub coś podobnego. , tutaj - biorąc pod uwagę struktury paneuropejskie lub tutaj - koordynować jak najwięcej, to wyraźnie pomija również inne kraje, które można zaliczyć do tej grupy tylko wtedy, gdy będą chciały się do nich w pełni przylgnąć.
Aby jednak nie było tu przeszkód w podejmowaniu decyzji, daleko zaawansowane, systematyczne, niekonkurencyjne ponadnarodowe umowy przemysłowe i handlowe, które wykraczają poza poprzednie tam i z powrotem w UE, powinny być wprowadzane w życie również tylko w tym kręgu, a więc że zarówno w ekonomii, jak i w ekonomii nie ma wisienek, a jednocześnie unika się ciężkiej pracy w wojsku.
W tym miejscu należy napisać synergiczny program polityki wojskowej, gospodarczej i finansowej na najbliższe dziesięć lat z wyraźnymi kamieniami milowymi. Do tego czasu i później wierzę, że wydarzenia w Brukseli, nie tylko te biurokratyczne, można popchnąć dalej – ale jeśli to możliwe, nie jeszcze bardziej „przytępić” – w celu zachowania pozostałych – które również są historycznie różne, jeśli stanie się głupie meandrujące w kierunku konwergencji – na nadchodzące dziesięciolecia lub nowsze kraje przystępujące, a nawet kandydujące, jeśli sobie tego życzą. Ale nie więcej proszę, pełzając za nimi merkeloidem do punktu samozaparcia.
W tym kontekście jest oczywiście godne pochwały, jeśli na przykład mechanizm warunkowy przeciwko Węgrom i ich skorumpowanej ogólnej strukturze wreszcie się uruchomi, niestety z dalszym zakazem rozpoczynania działalności do jesieni tego roku. Wciąż dzwoni mi w uchu, jak Chrześcijański Mech wskazał, że nawet węgierscy posłowie do Parlamentu Europejskiego, którzy wciąż mają przed sobą sugestie i opcje w Brukseli i Strasburgu, są obserwowani przez ich własne tajne służby i szykanowani w swojej ojczyźnie. Musisz być w stanie nazwać i usankcjonować coś takiego „rdzennym europejskim głosem”, nie tylko jako – pompatyczny, ale nieśmiały – narodowy gest Niemiec, Francji, Austrii czy Komisji itd., bez konieczności wyrażania przez wszystkich zgody, albo po prostu się nie zgadzasz, odważysz się.
„Rdzeń Europy” nie powinien w żadnym wypadku działać agresywnie wobec „reszty Europy”, ale nawet – przy powodzeniu całkiem automatycznie – stać się wzorem do naśladowania, który ludzie wolą naśladować dzisiaj, a nie jutro, wiążącym poprzez umowy międzyrządowe. Aby ta centralna Europa rozwinęła blask – nie ze względu na jej wielkie wartości, ale ze względu na jej wspaniałe osiągnięcia – nie powinniście już nosić przed sobą tych strasznych „wartości” jako monstrancji, a raczej „wycenić je” w niewypowiedzianych i niewypowiedzianych oczywiście, ponieważ są one konkretnie pomiędzy głównymi krajami europejskimi, są bardzo podobne, a nawet zbieżne w ten czy inny sposób.
Przede wszystkim nie należy już tarzać się w ich postrzeganym braku alternatywy – prawie jako substytut po regularnych niepowodzeniach w kwestiach merytorycznych i z dużym apelem tylko do siebie. Na przykład prawa człowieka powinny być przestrzegane i domagane w bardzo merytoryczny, ale także ograniczony sposób, który nie wymaga interpretacji, tj. tylko „w małych, cennych małych naczyniach”, ale nie dłutować ich coraz bardziej we wszystkich obszarach polityka, całe bataliony prawników powinny się nimi zajmować, tak powinno być Wypędź z tej Europy rozmach, odwagę i poczucie własnej skuteczności, bo może w jakimś kraju - jak to Klausa von Dohnanyi wspomniany tak cudownie jako przykład dla Węgier – w podręcznikach szkolnych dla dziesięciolatków nie ma wzmianki, że homoseksualizm wcale nie jest problemem. Jest to prawda w sensie oświeceniowo-idealnym lub powinna, a nieprzestrzeganie tego jest w rzeczywistości bolesne dla wielu ludzi, ale nie chodzi tu o tortury lub pozbawienie wolności ani o wszystko, co musi być dyskutowane zdecydowanie i przez długi czas w ważne miejsce w mediach, zwłaszcza gdy całe populacje nie są jeszcze mentalnie w tym momencie!
Każdy, kto także poświęci chwilę na zastanowienie się, jak głęboko społeczne i filozoficzne koncepcje wyłoniły się w naszej własnej historii idei – i jak również można je „pomyśleć”, jak na przykład głęboko antydemokratyczne refleksje Nietzschego i innych, które nie są całkowicie głupie - zdadzą sobie sprawę, że można być bardzo przekonanym do naszego demokratycznego systemu społecznego, jednak w żadnym wypadku nie jest on pozbawiony alternatyw i dlatego wymaga możliwie bardzo znacznego zaangażowania w jego zachowanie. Demokracja nie jest absolutna. Raczej błędem graniczącym z szaleństwem jest zakładanie, że tak się jakoś dzieje – błędem, który sprawia, że nie będziesz się bronić i zachowywać tak długo, jak to konieczne, ale raczej beczesz głośno jak owca, bo wierzysz, że to leży w rzeczywistym interesie wilka.
Każdy, kto widział, jak entuzjastycznie niektórzy Chińczycy wyrażali się na ulicach o tym, że ich kraj jest w stanie naprawdę „przezwyciężyć” pandemię korony, w przeciwieństwie do Zachodu – prawdopodobnie bardzo przedwcześnie, oczywiście, ponieważ wielki koniec jeszcze przed nami ich, ale przynajmniej w kontraście do zarzucenia sobie bezsprzecznie wielu innych bólów (!) - , powinno być dla niego jasne, że możemy i powinniśmy stanąć w obronie naszego systemu bardziej niż wcześniej, ale przede wszystkim z rozsądkiem. Nie jesteśmy końcem tej historii - na przykład historii, która nadal wyłania się jedynie z farsy i głupoty na zewnątrz nas i przeocza fakt, że już doszła do siebie. Każdy, kto tak myśli, zginie, ale potem uzna to za dość oburzające in actu… ale mimo to podnieś to energicznie: jak małe dziecko, które obwinia rodziców, że nie musieli zakładać rękawiczek, ale teraz ich palce są zamrażanie.
Dla Europy, mojego kraju, mojej rodziny, moich dzieci i mnie, pragnę wreszcie czegoś innego niż ta cała paplanina i zdecydowanie za mało treści! Być może po upadku żelaznej kurtyny coraz większa i bardziej rozdrobniona Europa była koniecznością. Fakt, że doprowadziło to i nadal prowadzi do karłowatości politycznej, jest faktem Helmut Schmidt często wyjaśniane. Teraz wraz z tą wojną, w której to polityczne karcenie Europy – zbyt długo akceptowane przez polityków niemiecko-merkelowych i zachęcane, nawet jeśli na pewno nie pożądane – ponosi decydującą winę, trzeba odwrócić ster: paraliż musi się skończyć!
I nie mamy żadnych różnic społeczno-koncepcyjnych ani związanych z wartościami w rdzeniu Europy, więc jest całkiem oczywiste, że stoimy razem, ponieważ przynajmniej jesteśmy rdzeniem Europejczyków - w sensie opisanym powyżej, nawet jeśli historycznie prawdopodobnie nie do końca poprawne - nawet bez dalszej ciągłej dyskusji u podstaw naszej koncepcji życia. Gdyby ktoś miał przeprowadzić referendum „tylko dla zabawy” w takim „połączonym programie”, jak opisano powyżej – nie w kwestiach konstytucyjnych itp., co też jest miłe, ale stawia konia przed lejcami – to z pewnością by się nadal zdarzało, pomimo wszystkich dziesięcioleci mentalnego „błąkania się”, bardzo duża większość – z maksymalnym obrzydzeniem z powodu naszych galopujących niemożności w coraz bardziej niegościnnym regionalnym i globalnym sąsiedztwie – głosuje za energicznym usamodzielnianiem się: krok po kroku, szybko i bez zniechęcenia! Nikt nie chce być palantem, zwłaszcza w niepewnym zakątku kontynentu!
Unia Europejska musi teraz także dać się słyszeć mocniej, bardziej domagając się w imię dalszego istnienia Europy, a jeśli to konieczne, również w sposób polaryzujący bez wahania! Włączenie jest miłe, ale wykluczenie jest czasem nieuniknione!
„Kryzys europejskiej egzystencji ma tylko dwa wyjścia: upadek Europy w alienacji od własnego racjonalnego sensu życia, upadek we wrogość ducha i barbarzyństwo lub odrodzenie Europy z ducha filozofii”.
Edmunda Husserla, Kryzys europejskiego człowieczeństwa i filozofii, Wykład 7 i 10 maja 1935 w Wiedniu
