Wyróżnione zdjęcie: Jedzenie | © Roman Mykhalchuk, iStock autorstwa Getty Images
Spis treści
Aby zebrać datki
Właściwie to nie moja sprawa. Dorastając jako „liberał gospodarczy” i będąc więcej niż zniechęconym przez wszelkiego rodzaju organizacje pomocowe ze względów zawodowych, rozwinąłem w sobie zdrową niechęć do żebraków w naszej części świata i rzekomych organizacji pomocowych, które bardzo chętnie dbają o siebie .
Ale mam też swoją lepszą połowę, która zawsze była zaangażowana w sprawy społeczne. Dzięki temu już od kilku lat mogę angażować się „społecznie”. Zaczęło się od tego, że namówiła mnie do sponsorowania, potem od bezpośredniej pomocy na miejscu, aby zobaczyć, jak fundusze zostały wykorzystane przez poszczególnych odbiorców, a teraz od naszego powrotu do Heilbronn z meseno.
Między innymi regularnie tam chodzę i obecnie bardzo lubię zbierać datki, co prowadzi do następującej obserwacji. W związku z bardziej profesjonalnym przechowywaniem, zmniejsza się ilość żywności przekazywanej przez firmy w związku ze zbliżającym się terminem przydatności do spożycia. Początkowo należy to przyjąć z zadowoleniem, ale oznacza to również, że organizacje zbierające tę żywność i przekazujące ją potrzebującym mogą zdobywać jej coraz mniej. Jest to naprawdę duży problem dla banków żywności, które w samym tylko rejonie Heilbronn sprzedają tony żywności i nie mogą już jej kupować.
W meseno wygląda to trochę inaczej, gdyż nie można tam sprzedać tak dużych ilości, a w razie potrzeby kupuje się żywność. I tak świat nadal byłby w porządku, przynajmniej tutaj, gdyby nie było coraz więcej organizacji, które obecnie również w coraz większym stopniu opierają się na „źródłach meseno”. Oznacza to, że dojazdy do darowizn trwają dłużej, ponieważ dla niektórych darczyńców są teraz większe korki, ale oznacza to również, że tłok w meseno nie jest już tak zatłoczony jak w poprzednich latach.
I choć organizacji pomocowych, które dosłownie wdzierają się na rynek, jest obecnie coraz więcej, potrzebujących w rejonie Meseno jest coraz więcej. Teraz czekam, kiedy po raz pierwszy będę mogła bezpłatnie zwiedzić północną część dzielnicy. Nigdy bym nie pomyślała, że „problem afrykański lub bałkański” będzie teraz powoli, ale niezawodnie się tutaj szerzył: „na każde dziecko ulicy przypada dziesięć organizacji, które chcą się nimi zaopiekować”.
Mam więc nadzieję, że nowi „oszczędzający żywność” nie będą przekazywać zaoszczędzonej żywności zamożnym rodzinom, które kupują dobre samopoczucie i szacunek od swoich sąsiadów, jedząc żywność, która wkrótce utraci ważność.
Menschenrechte
Wczoraj obchodziliśmy 75. rocznicę uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Ogłoszono to w Paryżu 10 grudnia 1948 r.; jest to uchwała 217 Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Niektórzy z nas nawet trochę to świętowali.
Z tej okazji kupiłem egzemplarz HG Wells "FENIKS. Podsumowanie nieuniknionych warunków reorganizacji świata”, którą napisał w 1942 r.
Niektórzy korzystają z okazji i naprawdę próbują wszystkiego, aby ponownie wydobyć ze świata powszechne prawa człowieka. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka jest w dalszym ciągu jedynie ideałem, lecz dziś nawet ideały są coraz częściej spotykane z dezaprobatą.
Teraz też jestem ciekaw, ile czasu zajmie, zanim to nastąpi Europejska Konwencja Praw Człowieka, który ma tutaj w Europie charakter wiążący, być może nie zostanie do końca pogrzebany, ale będzie naginany i naginany w taki sposób, że nawet w Unii Europejskiej prawa człowieka znów będą czymś tylko dla górnych dziesięciu tysięcy.
Swoją drogą dobre 2 lat temu wystarczyło nam być po prostu Rzymianami, żeby mieć kilka podstawowych praw. Dlatego jestem podekscytowany możliwością zobaczenia, jakie wkrótce będzie nowe kryterium, które pozwoli nam być ludźmi.
