Zdjęcie obiektu: Szlak Kultury Świata w Renningen | © Bettina Kümmerle
Spis treści
człowiek-wilk
Przyjaciel miał w tych dniach prawdziwy przyrost wiedzy i dzięki temu przypomniał sobie dobrze znane słowa poety Tytus Maccius Plaut przypomniano: Homo homini lupus. Te sentencje przynajmniej w ubiegłym stuleciu były na ustach wszystkich i zostały zaczerpnięte z komedii Osły wspomnianego poety.
„Lupus est homo homini, non homo, quom qualis sit non novit”.
Tytusa Maccjusza Plauta, Asinaria (ok. 200 pne)
W komedii – inaczej Plauta rzucono by chyba lwom na pożarcie – poeta podniósł lustro do nas ludzi i bardzo ładnie ujęty zwrócił naszą uwagę na fakt, który do dziś jest bardzo aktualny i również bardzo dobry dla mojego wpisu na blogu "Aryjczycy“ przeszłość.
Mianowicie, wilk jest człowiekiem dla człowieka, a nie człowiekiem, o ile nie wie, jakiego rodzaju jest ten drugi! I tym tłumaczeniem powyższych słów mogę ponownie pocieszyć mojego przyjaciela, ponieważ my, ludzie, nie jesteśmy wilkołakami.
I to właściwie pokazuje nam wyjście z nieszczęścia, bo poznając się lepiej, można by łatwo pozbyć się większości problemów. Oczywiście dowiesz się wtedy również, że tak naprawdę istnieją wilkołaki i inni idioci, którzy naprawdę chcą cię dopaść.
Moje doświadczenie pokazuje, że 80% ludzi ma się doskonale, a tylko 5% jest beznadziejnych. Niestety są teraz te powiedziały 5%które bardzo utrudniają życie. A mój przyjaciel niedawno wpadł na jednego z nich.
spacer po mieście
Późne popołudnie wykorzystałem na obowiązkowy spacer po centrum Heilbronn. Było tam całkiem sporo ludzi, więc przeniosłem się na aleję po filiżankę kawy.
Prasydium
Kto mówi A, musi też powiedzieć B, przynajmniej tak jest w powszechnej opinii. Dlatego od zeszłego roku jestem członkiem komitetu wykonawczego Stowarzyszenia Wolnych Wyborców Badenii-Wirtembergii. I w tej funkcji spędziłem teraz pół soboty w Renningen. Ostatni raz byłem tam w 1984 roku, kiedy wraz z oddziałem piechoty szedłem na wartę w miejscowym składzie amunicji. Mam z tego dobre wspomnienia, bo w nocy jeden z „moich” patroli został ostrzelany, co umiliło resztę nocy, a nawet uruchomiło pociąg alarmowy z lokacji w Böblingen.
Dziś nie ma ani lokalizacji Böblingen, ani składu amunicji Renningen. Co nie jest zaskakujące, bo Bundeswehra nie potrzebuje amunicji, jak wiadomo. Ale mamy wiele nowych budynków administracyjnych, więc dawny skład amunicji nie był już rozpoznawalny.
W każdym razie posiedzenie komitetu wykonawczego było dla mnie naprawdę wartościowe, ponieważ mogłem nauczyć się wielu nowych rzeczy i nadal wiele zabrać ze sobą do domu. A krótki spacer po Renningen pokazał, że miasto bardzo dobrze się rozwinęło w ostatnich latach. Szczególnie podobały mi się przestronne i zadbane obiekty sportowe oraz Szlak Kultury Świata, która jest tam od 2004 roku; z podobnym pomysłem jesteśmy poniosła chwalebną porażkę w Heilbronn.
W każdym razie widać to w mieście, kiedy o miasto dba władza miejska, a rada miejska i administracja są na pierwszym miejscu dla mieszkańców.
„Ten, kto jest wyszkolony w teorii dialektyki, niechętnie oddaje się pozytywnym pomysłom na temat właściwego społeczeństwa, jego obywateli, a nawet tych, którzy mogliby je osiągnąć”.
THEODOR W. ADORNO, MINIMA MORALIA (14. WYDANIE 2022 [1951]: 299)
