28.8.02023

Opublikuj zdjęcie: Ludzie świętują | © Shutterstock

miasto roju

Prawie nigdy nie pytałem czym właściwie jesteśmy z Heilbronn, głos Heilbronn dodaje i ogłasza, że ​​Heilbronn to także miasto roju. Termin ten pojawił się w mediach po raz pierwszy w 2010 roku.

Przynajmniej według nowego badania miasta roju przeprowadzonego przez DHBW Heilbronn, Heilbronn jest miastem o imigracji netto młodych ludzi. Niestety nie jestem w stanie określić, czy taka konkluzja DHBW opiera się na ocenie faktów (np. kontroli i ocenie ewidencji ludności). Można jednak założyć, że obecne ruchy uchodźców od 2015 r. doprowadziły również do imigracji netto młodych ludzi.

Zanim jednak zaczniemy myśleć o tym, jak uczynić Heilbronn tak atrakcyjnym, jak to tylko możliwe dla dzieci uchodźców, powinniśmy dołożyć wszelkich starań, aby jak najszybciej zostały one włączone do naszego systemu szkolnego i przynajmniej opuściły szkołę z kwalifikowaną świadectwem ukończenia szkoły średniej.

Ponadto powinniśmy również dopilnować, aby urodzeni tutaj mieszkańcy Heilbronn często ponownie kończyli szkołę, ponieważ obecne liczby naprawdę nie są figurantem dla naszego miasta!

Zatem Heilbronn nie jest obecnie miastem roju, ale miastem wstydu – przynajmniej dla tych, którzy wciąż mogą się wstydzić. Jeżeli tendencja, zgodnie z którą coraz mniej dzieci w Heilbronn osiąga dorosłość z dobrym wykształceniem, będzie się utrzymywać, rodzice, którzy nadal cenią edukację i wyniki, bardzo szybko zabiorą swoje dzieci do innych miast. W rezultacie stajemy się miastem kurczącym się; ocena rejestru ludności mogłaby dostarczyć informacji, czy nie byliśmy tam już od jakiegoś czasu.

Dzięki dużej liczbie obcokrajowców poszukujących pracy i licznym uchodźcom w ostatnich dziesięcioleciach mogliśmy unikać takich pytań.

życie wspólnotowe

Między innymi po tym, jak wczoraj udało mi się wysłać zaproszenie na walne zgromadzenie Wolnych Wyborców, mogę teraz rozpocząć rozwieszanie prawie 40 plakatów wydarzeń w Heilbronn. Trochę z wprawy zupełnie zapomniałem kupić odpowiednie opaski zaciskowe, a te nie są łatwo dostępne w weekendy.

We wrześniu jest kilka wydarzeń, które mogę promować, w tym dwa bardzo ciekawe. Pierwsza dotyczy energii wiatrowej i pytania, czy i w jaki sposób możemy ją wykorzystać również w Heilbronn. Druga dotyczy podstawowych kwestii europejskich i demokratycznych i oferuje wszystkim zainteresowanym najlepszą okazję do poznania naszej Europy. Niestety, ku mojemu wielkiemu żalowi, liczba zapisów na oba wydarzenia jest obecnie niewielka. Wspomniałem już, że demokracja także żyje z interesu obywateli, tak jak karczmarz z apetytu swoich gości. Dużym problemem demokracji jest to, że goście są także kucharzami i sami muszą jeść. Tam jest o wiele łatwiej o dyktaturę, bo je się to, co jest na stole, a jeśli narzeka, zostaje wyrzucony przez okno lub z samolotu.

demokracja

Każda władza ludu żyje wyłącznie z samego ludu. Jeśli wszyscy będziemy mieli szczęście, nikt z nas nigdy nie zobaczy na własne oczy końca naszej demokracji – po prostu liczę na instynkt samozachowawczy każdej rozsądnej osoby.

Systemy totalitarne pokazują nam nieustannie i całkiem wyraźnie, że jako normalny obywatel nie da się tam wytrzymać. Dlatego tak wielu z tych obywateli wciąż przybywa do naszych demokracji. Pomijając zachęty płynące z różnych systemów opieki społecznej, najlepsze demokracje można by sklasyfikować po prostu na podstawie tego, dokąd udaje się większość ludzi. A jeśli istniejący tam system społeczny pozostawia wiele do życzenia, należy bez żadnych „jeśli” i „ale” założyć, że te kraje należą do czołowych adresów ludzkiego współistnienia – Amerykański Sen przesyła pozdrowienia!

Ale pokazuje to również, że wartość demokracji to znacznie więcej niż osobiste bezpieczeństwo społeczne. Mianowicie uznanie dla pojedynczego obywatela, a także fakt, że jesteś traktowany poważnie jako obywatel i jako osoba. Jeśli do tego dodamy fakt, że można się realizować i realizować własne marzenia, to chyba nie ma lepszej formy rządów.

Ale wszystko ma swoją cenę i najlepsza demokracja też. Ludzie, którzy chcą żyć w demokracji, muszą także zostać demokratami. Bez demokratów po prostu nie ma demokracji. Jest bardzo mało prawdopodobne, że my, ludzie, urodzimy się demokratami – musimy założyć, że jest to, jak prawie wszystko inne, proces ludzkiego rozwoju, a nawet dojrzewania.

Prawdopodobnie zaczyna się od zainteresowania, a później uświadomienia sobie, że kiełbaski czy ciasta nie same wpadają do ust. Wtedy zaczynasz się angażować, nawet poza swoimi czterema ścianami. Bierzesz odpowiedzialność także za innych. Uznaje się, że obok praw istnieją także obowiązki i zaczyna się je wypełniać.

Zaczynacie promować demokrację, a potem bronicie jej przed innymi ludźmi. Przecież ludzie organizują się w kluby czy stowarzyszenia polityczne, może nawet w partie demokratyczne, wspierają innych, którzy chcą skorzystać ze swojego prawa do kandydowania, i w końcu nie ma odwrotu od ubiegania się o bycie reprezentantem narodu.

I bardzo szybko zdajesz sobie sprawę, że jako Demokrata musisz umieć przegrać. A jeśli osiągnąłeś tę realizację, to jesteś zwycięzcą – w rzeczywistości prawdziwym zwycięzcą, a mianowicie takim, który może również przegrać. Dzięki temu możesz opisać siebie jako prawdziwego demokratę bez żadnych „jeśli” ani „ale”.

Jednak każdy, kto zaczyna grę od „3. bazy”, nie do końca rozumie całą sprawę: każda demokracja żyje z uczestnictwa, a nie ze zwycięstwa. Albo jak tysiące lat temu pięknie ujęło to wielu chińskich filozofów: ścieżka jest celem.

---

Korupcja w Niemczech

Tutaj znajdziesz bardzo ciekawy artykuł Deutsche Welle na temat „Jak wygląda korupcja na Zachodzie | Analiza DW” (sierpień 2023). Nie możemy już tego ukrywać, już dawno osiągnęliśmy poziom republiki bananowej.