Wyróżnione zdjęcie: Lilo i Werner
Musiało upłynąć trochę czasu, odkąd moja lepsza połowa i ja pojechaliśmy pociągiem na konferencję federalną. Tym razem udaliśmy się na 66. Kongres Federalny w Halle. Podróż zewnętrzna prowadziła przez Stuttgart, Mannheim, Frankfurt i Erfurt. Droga powrotna wiodła przez Erfurt, Norymbergę i Crailsheim, co sprawia, że prawdziwy Heilbronner jest nieco smutny. Sama podróż tam obfitowała w wydarzenia i obecnie piszę te słowa w drodze powrotnej. Tym razem mieliśmy już zarezerwowane miejsce, kiedy rozpoczynaliśmy podróż; zaletą, jeśli rozpoczynasz podróż w nieco większym mieście.
Nasz 16. wspólny kongres federalny odbył się w mieście Halle, które jak na mój gust było nieco zbyt chorobliwe, co prawdopodobnie jest bezpośrednim skutkiem zbyt małej liczby mieszkańców jak na swoją wielkość. Być może dzieje się tak także dlatego, że odsetek mieszkańców ze środowisk migracyjnych wynosi niecałe 14%, co nie wystarczy, aby znacząco obniżyć średni wiek miasta. Halle nadal uważane jest za trzecie co do wielkości miasto w nowych krajach związkowych i większości z nas jest znane z ataku na synagogę Hall, który miał miejsce 9 października 2019 r.
Jako weterani kongresów organizujemy teraz własny program wsparcia i mogliśmy zakończyć piątkowy wieczór w hotelowym barze i sobotni wieczór razem Reinera Wichelsa i Jana-Philippa Scheu kiedy Gospodyni sznycla Cieszyć się. Jeśli kiedyś tam zajrzysz, co mogę Ci tylko gorąco polecić, to powiedz dobrej duszy domu: Klaudia Heinemann, pozdrowienia ode mnie.
Dobrze wzmocnieni i w dobrych humorach postanowiliśmy nie kończyć wieczoru przy barze – barman nam to wybaczy – lecz zatrzymać się w Lilo & Werner, gdzie była całkiem przyzwoita muzyka na żywo Neil Young-Wykonawcy.
Hotel wraz ze strefą kongresową z pewnością należał do najlepszych w mieście, jego pracownicy na pewno dali z siebie wszystko, ale nie zapobiegło to jego stopniowej degradacji i tylko wzmocniło ogólne wrażenie Halle.
Sam 66. Kongres Federalny przebiegł całkowicie zgodnie z oczekiwaniami i prawie nie zaskoczył żadnego z delegatów. Tym razem jednak coraz bardziej zauważałem - na pewno ze względu na środowisko - że wraz z moją lepszą połową należymy obecnie do „starszych członków stowarzyszenia”, a tu i ówdzie pojawia się tylko kilka starszych „dinozaurów”. Bo dorastałem w przekonaniu, że „tradycja polega na tym, aby zawsze maszerować na czele postępu” (Gerharda von Scharnhorsta), pojawienie się dinozaurów wcale nie napawa mnie nostalgią.
Całość pogorszyła się jeszcze bardziej, gdy zdałem sobie sprawę, że pomiędzy tymi dinozaurami a obecnym stowarzyszeniem młodzieżowym nie ma prawie żadnej różnicy. Pożegnaliśmy także „weterana”, którego prawie dwie dekady temu postrzegałem jako młodego nosiciela nadziei; Ogólnie rzecz biorąc, bieg świata prawdopodobnie stał się nieco nierówny.
Jedną z przyczyn, przynajmniej jeśli chodzi o nasze stowarzyszenie, widzę w tym, że jako osoba nie powinnaś być wrzucana w prace stowarzyszenia – i to powinno być jak najwyżej – ale raczej musisz dorosnąć do stowarzyszenia. Zasługiwałem już na poziomie lokalnym przez dobre 20 lat, zanim w ogóle zacząłem pracować na szczeblu federalnym.
Dziś nierzadko zdarza się, że ludzie zaczynają tak młodzi i niedoświadczeni, jak to tylko możliwe, na najwyższym szczeblu stowarzyszenia, ponoszą porażkę zgodnie z oczekiwaniami, próbują naśladować kilka dinozaurów (motto: więcej pozorów niż rzeczywistości i nie idź swoją drogą) a potem zejść na sam szczyt Struktury stowarzyszeniowe są przekazywane dalej, gdzie ludzie też po prostu robią bzdury.
Dlatego też trochę pocieszające było to, że tym razem udało nam się wybrać do prezydium jednego lub dwóch nowych przewodniczących okręgów.
Znajduje się w nim przegląd poprzednich kongresów federalnych EUROPA-UNION tutaj.
