Zdjęcie główne: Sülmerstrasse
Pomimo nienajlepszej pogody, wychodzę i mam zamiar „sprawdzić, czy wszystko w porządku” na północy centrum miasta – to prawie codzienna rutyna, którą chętnie podejmę. Dostępne są dwie trasy, pierwsza prowadzi wzdłuż Allee, a druga wzdłuż Fleiner- und Sulmerstrasse.
Więc przyjeżdżam dzisiaj z Wilhelmstrasse, chociaż brakuje mi kilku rzeczy, do których jestem przyzwyczajony. ASB i nowy akademik odbyły się szybko, a wkrótce potem szkoła tańca Brenner i dwie inne rzeczy lepsze restauracje, potem jest sąd i coś do obejrzenia, a mianowicie meble Fromm.
Ale potem znowu robi się bardzo ciemno, wełniany domek stoi w pobliżu — oświetlony tylko przez sklep Telekom — kilkoro dzieci bawi się drewnianymi owcami. A gdybyście teraz skręcili, doszlibyście do Seel.
Ale wtedy jesteś już w Fleinertorbrunnen i widzisz, co robi pies mistrza, który zwykle tam siedzi. Jeden lub dwóch żebraków dalej to Kaufhof, który większość ludzi nadal zna jako Horten lub Merkur. Naprzeciw tego od razu pojawia się pytanie, czy wystawiona czekolada nadal wesoło pleśnieje, czy też nadal coś się dzieje.
Spojrzenie na plac budowy daje nadzieję, bo ma się tam wprowadzić kolejna restauracja fast-food, a zaraz na lewo od niej mała galeria handlowa, która razem z Kaufhofem może jeszcze wymyślić kilka ciekawych propozycji.
Na prawo od tego jest restauracja fast-food, do której weszłam tylko raz, a mianowicie filia w Brukseli — ze względu na bar z szampanem. Ignoruję żebraka w pozycji modlitewnej i zamiast tego kontroluję witrynę sklepową murarz noża w. Potem znowu robi się całkiem ciemno, aż do jubilera Beilharza.
Kiedy przyjeżdżasz na Kiliansplatz, zawsze widzisz kilka osób. Cieszą się atmosferą, jaką tworzy oświetlenie w czterech sklepach nieco większych sieci, gdzie sporo osób wciąż robi zakupy. Całość dopełnia kawa na rogu Kaiserstraße.
Kiedy wjeżdżasz na Sülmerstraße, znowu robi się dość ciemno, co poprawia się dopiero na krótko przed Hafenmarkt. Biuro podróży na rogu prawdopodobnie zawsze tam było, a nowy steakhouse po drugiej stronie ulicy wprowadza trochę ruchu publicznego. Bawiące się dzieci wykorzystują przestrzeń, a także nadają miastu rozpęd.
Idąc dalej wzdłuż Sülmerstraße, już nie mogę się doczekać wystaw Optika Fickartza i przez chwilę zastanawiam się, czy powinienem pójść do sklepu z płytami za rogiem, zanim dotrę do nowego sklepu spożywczego. Tam ciągle zadaję sobie pytanie, dlaczego na całej Sülmerstraße nie ma Lidla – w końcu to miejsce powstania tej sieci.
Nikolaikirche jest w zasięgu wzroku, kolejni żebracy już niedaleko, a naprzeciwko kościoła zawsze był - przynajmniej odkąd pamiętam - pocałunek fotograficzny.
Następnie jesteśmy już na Berliner Platz, który właściwie już nie istnieje, ale który jest oświetlony kilkoma restauracjami i gdzie jest na co popatrzeć; i zawsze żebraków. Jeśli teraz skręcę w Turmstraße, dojadę do Elektrokrauss ponad — i zawsze jest na co popatrzeć.
Ostatnio w głosie Heilbronn można było przeczytać, że ludzie są źli, że nie mogą wjechać samochodem bezpośrednio do sklepów, a urząd regulacji prawdopodobnie już zareagował, bo samochodów przejeżdżających przez Fleinerstrasse i Sülmerstrasse jest coraz więcej. I jest całkiem oczywiste, że nie tylko dostawcy i właściciele sklepów najwyraźniej nabyli prawo do parkowania swoich samochodów – i prawdopodobnie całej rodziny – przed sklepem.
Na pewno rozumiem, że my z nizin z przyjemnością wydajemy 10 euro na kiepskie wino, rozwodnione koktajle, zimne piwo czy substytuty kawy, ale na garaż nie zostaje nam ani jednego euro, bo trzeba ustalić priorytety w życiu. Chciałabym jednak zaznaczyć, że upragnione wrażenia zakupowe nie są osiągane przez jazdę bezpośrednio przed kasą — to jest to, co wiele osób prawdopodobnie myli z restauracjami typu fast food.
Można również przeczytać, że w Heilbronn jest zbyt mało sklepów zarządzanych przez właścicieli. Niestety jest to fakt i, moim zdaniem, wynika to z faktu, że wszyscy jesteśmy bardziej zainteresowani szybkim zarobieniem pieniędzy — czyli zaoszczędzeniem tych samych pieniędzy — niż ułatwianiem sobie życia na dłuższą metę. Jeśli tęsknisz za sklepami zarządzanymi przez właściciela, powinieneś zacząć zakupy w tych, które nadal istnieją. To z kolei prowadzi do kolejnych i nowych firm osiedlających się w Heilbronn. Dobrymi przykładami mogą być Tritschler ze Stuttgartu czy Spielwaren Wiedmann z Backnang, którzy osiedlili się również w Heilbronn.
Poza tym niestety istnieje oryginalna specyfika Heilbronna, że jak tylko możesz sobie na to pozwolić, jedziesz do Stuttgartu, Monachium czy Mediolanu, aby samemu zrobić zakupy, a oni chętnie robią to samo Głos Heilbronn daj znać.
Ostatnio można było również przeczytać, że winę za nieszczęście ponoszą właściciele domów, którzy coraz częściej wynajmują je kebabom, salonom paznokci, fryzjerom i sklepom za jedno euro. Kontrargument polega na tym, że jeśli właściciel domu nie wzbogaca się na amortyzacji, musi upewnić się, że jego sklepy są wynajmowane — wakaty nie tylko źle wyglądają, ale także niszczą budynki.
Oraz ze względu na regulacje rządowe, takie jak: B. ułatwianie wszelkiego rodzaju prania pieniędzy lub uchybień władz miejskich, takich jak: B. jeśli chodzi o porządek i czystość, najemcy, nawet pożądani przez wynajmujących, raczej trzymają się z daleka, a „dobre lokalizacje” są nadal zainteresowane „tylko” bardzo krótkoterminowymi modelami biznesowymi. A jeśli lokalna gazeta z pożądliwością to wszystko wykorzysta i nadal będzie to źle pisać, to nie muszą się dziwić takie przeżycia jak dzisiejszy spacer z „południa na północ”.
To błędne koło może przerwać tylko administracja miasta, egzekwując, a następnie stale zapewniając spokój, porządek i czystość, zwłaszcza w strefie dla pieszych w Heilbronn. Bo dobre umowy najmu zawierane są na dziesięciolecia, a nie co miesiąc!
A jak tylko to zapewnisz, a właściciele mają podstawy do własnych inwestycji, wtedy zaczynasz od długoterminowej i przede wszystkim dobrze uzasadnionej kampanii reklamowej i akwizycyjnej, która ma zalety i zalety centrum Heilbronn. jego temat. Co ciekawe, w Heilbronn mamy już w tym celu własną bardzo dużą firmę marketingową.
A gdy tylko zakupy się u nas rozpoczną, my, mieszkańcy Heilbronn, powinniśmy przeskoczyć własny cień i sami wrócić do zakupów w Heilbronn!
Już nie mogę się doczekać wspaniałych widoków wielu szczęśliwych ludzi z jeszcze większą ilością toreb z zakupami, którzy spacerują po centrum miasta i zawsze odpoczywają po zakupach przy drinku lub dobrym jedzeniu, by zaraz potem wrócić, świeżo wzmocnieni, do następny sklep, do którego warto dążyć.
W Heilbronn naprawdę mamy wszystko, co byłoby do tego potrzebne – też powinniśmy z tego skorzystać!
