Zdjęcie posta: zegarek kieszonkowy na mapie z piaskiem | © Pixabay
Teraz, kiedy prowadzimy bardzo aktualną dyskusję o tym, co jest gorsze: wyznający się nazista czy wyznający się stalinista? wszyscy powinniśmy pamiętać, że w rzeczywistości należy i można jedynie odróżniać demokratów od antydemokratów. Lubię wymieniać wszystkie te ostatnie, a to swobodnie po Hannah Arendt, Karl Popper lub George Orwell, totalitaryści.
I nie mogę powstrzymać się od zacytowania wiersza, który nauczyciel niemieckiego polecił nam, uczniom w latach 1970. wiersz pochodzi z Ernesta Jandla.
clearing
niektórzy myślą
Ernsta Jandla
prawo i lewo
nie podlegają wymianie
co za iluminacja
Przynajmniej jak byłam w szkole, uczyłeś się jeszcze na całe życie, chociaż tu już był duży błąd, bo Seneca musi być prawidłowo cytowany w następujący sposób:
"Quemadmodum omnium rerum, sic litterarum quoque intemperantia laboramus: non vitae sed scholae discimus. "
Seneko, Epistulae morales ad Lucilium, CVI. SENEKA LVCILIO SVO SALVTEM: 12
Zdajesz sobie sprawę, że ani życie, ani szkoła, ani wielka polityka nie są łatwe do zrozumienia.
Szczególnie nasze dzisiejsze i szczególnie odnoszące sukcesy demokracje coraz bardziej cierpią z tego powodu, ponieważ wielu ich mieszkańców nie jest już obywatelami, nie mówiąc już o demokratach, ponieważ od czasów starożytnych Greków istniały minimalne wymagania, aby mogli stworzyć lub utrzymać demokrację na wszystko.
Starożytni Grecy dzielili ludzkość nie tylko na Greków i barbarzyńców, ale także na ludzkość w ogóle Arystoteles zredukowany do zoon politikon, ergo człowiek jest postrzegany jako istota społeczna, polityczna. Posunęli się nawet tak daleko, że zaprzeczali samemu człowieczeństwu tych, którzy wycofali się ze społeczeństwa i polityki.
Około 2 lat później trzeba stwierdzić, że demokracje żyją wyłącznie z demokratów, a demokraci to obywatele, którzy nie tylko wyznają demokrację, ale także wypełniają ją życiem, więc uczestnicz zamiast tylko narzekać!
Każdy, kto cały dzień spędza tylko na dbaniu o siebie i własne interesy, a zwraca uwagę tylko wtedy, gdy boi się, że coś mu zataja lub gdy znajdzie coś, co mu się podoba, żeby się moralnie oburzyć i dopiero wtedy żąda zmiany w polityce i te natychmiast, a ponadto pozywa o te natychmiastowe zmiany sam na swoją korzyść lub zgodnie z jego aktualnymi koncepcjami moralnymi, nie jest obywatelem, a już na pewno nie demokratą! Poza tym wyraźnie nie rozumiał, jak działa demokracja!
I ten brak demokratów lub, jak już to sformułowałem w kilku wypowiedziach, większość obecności „kupionych demokratów” lub demokratów wydatkowych, jest tym, co podkopuje demokracje od wewnątrz i powoli, ale pewnie je obala; Republika Weimarska była tego bardzo dobrym przykładem.
Innym tego przykładem będzie stopniowy rozpad Republiki Berlińskiej wywodzącej się ze strefy wschodniej. Nigdy nie powinno się pozwalać, by organizacja następczyni niesprawiedliwego państwa tymczasowo przywdziała demokratyczny płaszcz, ani demokratyczny przedstawiciel ludu nie powinien czynić wspólnej sprawy z samozwańczymi totalitaryzmami, co gorsza z dumnymi rasistami!
To właśnie te leniwe kompromisy ostatecznie niszczą nasz świat raz za razem, bez względu na to, kto, gdzie i kiedy zostały dokonane.
Dlatego gorąco polecam książkę O kompromisie i zgniłym kompromisie wszystkim naszym demokratycznie wybranym przedstawicielom Avishai Margalit czytać. Nie byłoby 200 stron do przeczytania i wszyscy oszczędzilibyśmy sobie wczorajszego żałosnego spektaklu w Turyngii.
Zdrowy rozsądek mógł załatwić sprawę, ale większość pracujących tam polityków już dawno go straciła.
Nawet jeśli w związku z czasami gwałtownymi reakcjami reszty RFN ludzie już myślą o starciu o nowe wybory, wynik wyborów z 2019 roku pozostaje taki sam, co lewicowe i prawicowe marginesy, których demokratyczna postawa jest co najmniej mocno wątpliwa lub może zostać całkowicie odrzucony, większość głosów wynosząca ponad 54%.
Problem ten był znany od wieczoru wyborów i wielu prawdopodobnie spekulowało, że największy zwycięzca wyborów, lewica, ostatecznie otrzyma pozwolenie na utworzenie rządu mniejszościowego.
Po raz pierwszy zostałoby to uznane przez wszystkie partie demokratyczne, w tym CDU, za legalną siłę demokratyczną. Przynajmniej niektórzy z ludowych przedstawicieli partii burżuazyjnych musieliby dojść do zgniłego kompromisu, który inni osiągnęli lata temu, a który teraz doprowadził do tej pierwszej tragicznej sytuacji w Republice Berlińskiej wraz z wyborami w 2019 r. w Turyngii.
Wraz z niedawnym wyborem posła FDP na premiera rządu mniejszościowego wymienieni posłowie ostatecznie zastąpili jeden zgniły kompromis innym zgniłym kompromisem, który po raz pierwszy od 1945 r. uprawomocnił narodowych socjalistów jako w pełni demokratycznych.
To już drugi raz, kiedy dziecko w Republice Berlińskiej wpadło do rowu, a oba skrajne marginesy zostały uznane w parlamentach za w pełni demokratyczne. To nie tylko zalegalizowało totalitaryzm, ale także legitymizowało go poprzez powszechne uznanie.
Od samego początku było jasne zarówno dla lewicy, jak i dla AfD – niestety nie dla pozostałych partii – że jest to klasyczna sytuacja korzystna dla obu wymienionych partii.
I jak się teraz okazuje, partiom demokratycznym udało się też wepchnąć zarówno lewicę, jak i AfD w typową rolę ofiary, w którą obie partie, szczerze mówiąc, Goethewięcej zatonęło, niż zostało wyciągnięte.
Jedyne, czego teraz brakuje, aby osiągnąć sukces wyborczy obu marginesów, to nowe wybory, które pozwolą tym partiom w pełni odegrać swoje nowo odkryte role ofiar, a z pewnością wzniosą obie na nowe wyżyny w tym procesie.
Mając to na uwadze, konieczne byłoby, aby CDU, która moim zdaniem tak słabo radziła sobie w Turyngii, bo w swoich szeregach oddaje hołd prawicowemu marginesowi, a nie swojej podstawowej demokratycznej postawie, teraz zaciągnęła hamulec bezpieczeństwa i natychmiast i zorganizuj:
- Rozmawiał z FDP Turyngii i przekonał premiera do dymisji;
- Prowadzi rozmowy z lewicą — woli jeden zgniły kompromis od dwóch zgniłych kompromisów — i po raz pierwszy oficjalnie zatwierdza lewicowy rząd mniejszościowy. To jednak tylko biorąc pod uwagę fakt, że to nie ona jest odpowiedzialna za ten pierwszy zgniły kompromis, ale teraz wyciąga go z czysto demokratycznej odpowiedzialności.
Śmiem twierdzić, że to działanie nada CDU nowy profil w Turyngii i dzięki konstruktywnej pracy opozycji ponownie wygra wybory.
„Chcesz coś wiedzieć? Wciąż żyjemy w średniowieczu. Ciemne Wieki – jeszcze się nie skończyły.
Kurt Vonnegut, Zabójczy kutas (1982)
