Foto: Kongres Federalny 2009, delegaci z Badenii-Wirtembergii | © EUBW
Umierać EUROPA UNIA Niemcy (EUD) to polityczny i bezpartyjny ruch obywatelski w ogólnoeuropejskiej sieci Unia Europejskich Federalistów (UEF), która działa od 1946 r. w oparciu o program Hertenstein na rzecz demokratycznego i federalnego państwa europejskiego w pokoju, wolności i dobrobycie.
Razem z jej stowarzyszeniem młodzieżowym Młodzi europejscy federaliści ona jest członkiem sieci Europejski. ruch Niemcy (EBD), która jest częścią omawianej wcześniej organizacji European Movement International (EMI).
EUD jest podzielony federalnie na 16 stowarzyszeń stanowych, które z kolei można podzielić na stowarzyszenia okręgowe, obszarowe, okręgowe, miejskie lub lokalne. Ponadto istnieją obecnie inne podstowarzyszenia w Brukseli, Luksemburgu i Dublinie, które otwierają dobrowolne pole działania dla mieszkających tam członków EUROPA-UNION.
Najwyższym organem jest Kongres Federalny, w skład którego wchodzą delegaci wszystkich stowarzyszeń stanowych oraz delegaci niezależnych stowarzyszeń. Innymi organami są Komisja Federalna, również składająca się z delegatów z okręgów, oraz Komitet Wykonawczy, wybierany co dwa lata przez Zgromadzenie Federalne. Członkom Komitetu Wykonawczego przewodniczy Prezydent EUROPA-UNION Niemcy, który wspierany jest przez honorowego Sekretarza Generalnego EUROPA-UNION Niemcy oraz biuro federalne z siedzibą w Berlinie, które składa się z pełnoetatowego kierownika federalnego wraz z innymi pracownikami i stażyści.
Dostarczając informacji o wydarzeniach politycznych, społecznych i kulturalnych w Europie, promując tolerancję i międzynarodowe zrozumienie między narodami Europy oraz promując kontakty z naszymi europejskimi sąsiadami, europejscy federaliści chcą jasno i informować o egzystencjalnym znaczeniu procesu integracji europejskiej. obywateli o potrzebie osobistego Zobowiązania wobec Europy zjednoczonej w różnorodności są przekonujące.
Wolontariat europejskich federalistów odbywa się głównie na miejscu w odpowiednich stowarzyszeniach lokalnych i okręgowych, które w idealnym przypadku również zostały utworzone jako zarejestrowane stowarzyszenia i dlatego mogą wykazywać wysoki poziom niezależności, co jest całkowicie zgodne z ich własnymi federalnymi i wartości pomocnicze.
Dlatego w Niemczech są bardzo różne EUROPA-UNIONY. Zakres waha się od bardzo aktywnych politycznie stowarzyszeń, które chcą jak najszybciej utworzyć europejskie państwo federalne lub Stany Zjednoczone Europy, przez stowarzyszenia, które wolałyby utrzymać status quo, po stowarzyszenia, które są wyłącznie zainteresowane promowaniem zaangażowania w bardziej rozproszona Europa i lepsze zrozumienie międzynarodowe.
Temu około 300 niezależnym stowarzyszeniom udaje się dziś raz po raz formułować własne poglądy na temat naszej Europy, przedstawiać je pod dyskusję w odpowiednich zgromadzeniach narodowych i zapewnić, aby Kongres Federalny uchwalił rezolucje, które wciąż wyznaczają trendy dla naszej wspólnej Europy.
Od kilku lat jestem obecny jako delegat zarówno do Kongresu Federalnego, jak i Komisji Federalnej na posiedzeniach tych organów. Z mojego federalnego punktu widzenia jest to jedyna realna i regularna okazja, w której bardziej aktywni członkowie odpowiednich okręgów i stowarzyszeń lokalnych z całych Niemiec, a teraz także z trzech istniejących „enklaw” (Brukseli, Luksemburga i Dublina) spotykają się i wymieniać się ze sobą; motto tutaj jest bardzo proste: „Nie musisz ciągle wymyślać koła na nowo, możesz wiele się nauczyć na doświadczeniach, błędach i sukcesach innych stowarzyszeń!” Jest to tym ważniejsze, im mniej zachęty otrzymują lokalni działacze-wolontariusze, którzy mogą „naładować swoje baterie z ufnością i nadzieją” podczas tych spotkań i wrócić do swoich stowarzyszeń wzmocnieni nowymi pomysłami i rozmachem. W rezultacie często pojawiają się konstelacje współpracy, które prawdopodobnie nigdy by nie powstały bez tych spotkań.
Innym zadaniem tych organów jest podejmowanie decyzji w sprawie wniosków, które w idealnym przypadku – od dołu do góry – są kierowane przede wszystkim do Kongresu Federalnego za pośrednictwem odpowiednich stowarzyszeń okręgowych i stanowych i, nie należy tego lekceważyć, są regularnie rozliczane przez Komitet Wykonawczy do żądanie i, jeśli to konieczne, dokonać korekty.
Jak zwykle w stowarzyszeniach federalnych, komitet wykonawczy i odpowiednie władze stanowe, które mają więcej zadań koordynacyjnych, a mniej administracyjnych, mogą być bardzo szczupłe i skupiać się na reprezentowaniu stowarzyszenia na zewnątrz i promowaniu decyzji stowarzyszenia.
Ze względu na historię naszego stowarzyszenia oraz fakt, że reprezentacja cywilna, a przede wszystkim federalna jest bardzo różnie rozłożona w Niemczech, należy liczyć się z tym, że zarówno prezydentura, jak i władze państwowe są zmuszone do rekompensowania tych niedociągnięć i tworzenia utrzymanie struktur na tym obszarze, tak aby europejscy federaliści mogli objąć zasięgiem całe Niemcy i zaoferować zainteresowanym co najmniej jeden lokalny punkt kontaktowy.
Z tego powodu zarządy te muszą pozostać nieco „większe” niż zwykle, przynajmniej do czasu, gdy w całych Niemczech powstaną rentowne struktury federalne z zaangażowaniem obywatelskim.
Ponadto stowarzyszenie federalne musi zrekompensować brak różnorodności językowej spowodowanej przez państwo narodowe, „zastępując” europejskich federalistów brakiem znajomości języków obcych i odpowiedniego doświadczenia kulturowego na poziomie europejskim, a także działając jako „mediator” między stowarzyszenie europejskie i indywidualni członkowie.
Ten brak kompetencji językowych, który notabene występuje we wszystkich większych państwach narodowych, prawdopodobnie nadal będzie powodem, dla którego „stowarzyszenia narodowe” będą nadal pełnić rolę „najważniejszego punktu kontaktowego” dla europejskich federalistów, ze szkodą dla stowarzyszenia europejskiego i naszego ruchu europejskiego jako całości, w przypadku naszego stowarzyszenia federalnego, tworzenie „enklaw” mogłoby jeszcze bardziej osłabić europejski poziom naszego stowarzyszenia jako całości.
„Nasze zbawienie leży i leży w tym, że Europa, wolna Europa, musiała i musi rosnąć razem w jedność, a my musieliśmy i musimy stanowić integralną część tej Europy”.
Konrad Adenauer (1983: 121)
Jeśli jesteś teraz trochę bardziej ciekawy, polecam przeczytanie mojej książki Europa jest dla każdego!
Możesz również uzyskać więcej informacji o książce tutaj odnaleźć
