niezawodność

Wyróżnione zdjęcie: Uścisk dłoni | © olia danilevich na Pexels

Cywilizacje zbudowane są przede wszystkim na niezawodności swoich ludzi. Bez niezawodności wszystkie ponownie się rozpadają. Nasza historia dostarcza na to wystarczających przykładów. Ludzie lubią wówczas twierdzić, że ta czy inna kultura po prostu przeżyła się i zrobiła miejsce na coś nowego. Niektórzy przypisują te spadki czynnikom zewnętrznym, takim jak zmiany środowiskowe lub migracje ludów, chociaż w obu przypadkach przyczynę wewnętrzną często ignoruje się lub po prostu uwzględnia upadek moralności i wszelkich dobrych obyczajów.

Jest to zawsze niezawodność, z jaką każda wspólnota stoi i upada. Najbardziej banalną formą niezawodności jest punktualność, cecha, którą może przyjąć nawet najgłupszy obywatel.

Niezawodność prowadzi do niezawodności, wiarygodności, wiarygodności i, co nie mniej ważne, funkcjonalności całego społeczeństwa.

Dla nas już dawno minęły czasy, gdy każdą sprawę można było przypieczętować uściskiem dłoni, a papiery były jedynie użytecznym dodatkiem do całości (prostym lekarstwem na zapomnienie, które może dopaść nawet najchętniej z nas).

Co gorsza, punktualność została już zdegradowana do tego stopnia, że ​​obecnie oczekuje się jej jedynie od suplikantów. A gdy tylko dana osoba zostanie choć trochę wyróżniona spośród swoich współobywateli, sygnalizuje to, każąc wszystkim innym czekać. A im wyżej te osoby poczują się podniesione, tym dłużej trzeba na nich czekać – można już odpowiednio ustawić zegary.

Ale najgorsza jest teraz nierzetelność, która szerzy się nawet na szczeblu rządu federalnego, premierów i ministrów, od których mocno trzyma się cały nasz kraj: Polityka „co mnie obchodzi wczorajsza paplanina”.

W Niemczech nierzetelność stała się jedyną maksymą, jaką wciąż mamy. I to chyba jedyna niezawodna rzecz, jaka nam została!

I wszyscy jesteśmy z tego naprawdę dumni! Jedynym prawem, które nadal obowiązuje w naszym kraju, jest to, że każde niemieckie prawo traci moc natychmiast po ogłoszeniu – gdyby nie było po prostu żałosne, mógłbym się nawet z tego śmiać.